eFolk.pl

Zespół powstał w 1999 roku i kontynuuje dokonania wcześniejszej o kilka lat grupy Till Ulenspiegel. Reorganizacja tamtej kapeli sprawiła, że zmieniono nazwę. Niedługo później zespół zaczął już działać na własny rachunek, choć na debiutanckiej płycie znalazły się jeszcze utwory z repertuaru Tilla Ulenspiegela.
Muzykę Melnitsy można określić jako fantasy folk, lub też art-folk. W większości są to kompozycje członków zespołu, choć zdarza im się sięgać również po cudze piosenki. Tak było choćby w przypadku utworu „Master of the Wind” grupy Manowar, który w ich wykonaniu z heavy metalowego zamienił się w folkowy.
Obecnie uważa się Melnitsę za jedną z najciekawszych grup folkowych w Europie i za wizytówkę sceny rosyjskiej.
Wokalistka grupy, Helavica prowadzi również działalność solową, posługując się anglojęzycznym brzmieniem swojego pseudo – Hellawes. Ponadto pojawia się również w zespole Clann Lir.

Skład zespołu:
Natasha Nikolaeva (Helavica) – wokal, gitara, instrumenty perkusyjne
Natasha Filatova – flety, instrumenty perkusyjne
Roman Lutoslavsky – instrumenty perkusyjne
Dina Nigmatullina – wilonczela
Natalia Masevnina – skrzypce
Aleksey Salkov – wokal, gitara, instrumenty perkusyjne
Aleksander Stapanov – wokal, gitara, instrumenty perkusyjne

Melnitsa w Internecie: www.melnitsa.net

Grupa Xarnage nazywa swoje granie „muzyczną kontrabandą”. Słowo Xarnage, lub Sharnego, to nazwa okręgu, znajdującego się na granicy pomiędzy Gaskonią a Krajem Basków. To właśnie tą granicę – muzycznie i kulturowo – tak chętnie przemierzają muzycy omawianej tu formacji.
Jak dotąd grupa ma na koncie jedną płytę – „Gaueko lan musika”

Skład zespołu:
Joan Baudoin – boha, caremera, lira korbowa, flabuta, tamburyn bębny
Roman Baudoin – lira korbowa, flabuta, tamburyn, caremera
Mateu Baudoin – caremera, lira korbowa, flabuta, besson
Josean Martín Zarko – gitary, bouzouki, mandolina
Juan Ezeiza – skrzypce, alboka, txanbela

Xarnage w Internecie: www.xarnege.com

Pochodzenie nazwy (dla ciekawskich): to fragment pangramu „pchnąć w tę łódź jeża lub ośm skrzyń fig”, czyli zdania, w którym występują wszystkie litery polskiego alfabetu, jednak użyte tylko jeden raz.

Krótka historia zespołu:
Zespół „Pchnąć w tę łódź Jeża” po raz pierwszy wystąpił w lutym 2005 r. podczas zimowej edycji Portu Pieśni Pracy w Tychach. Od tego czasu gościł na scenach festiwali żeglarskich i wodniackich w całej Polsce.
Jesteśmy grupą przyjaciół, których połączyła miłość do muzyki i wszelkich odmian wodniactwa (czynnie uprawiamy żeglarstwo, wioślarstwo, nurkowanie…) oraz ogromna fascynacja folkiem całego świata.
Teksty autorskie powstają na motywach opowieści, legend, biografii ( np. teksty o kobietach-piratach). Staramy się również „odkrywać” na nowo dla scen szantowych zapomniane lub nie wykonywane do tej pory piosenki (np. utwory autorstwa Harry Robertsona).
W poszukiwaniach muzycznych nie wytyczamy sobie żadnych granic geograficznych, historycznych, kulturowych. Dotyczy to zarówno melodii jak i instrumentarium. Żeglujemy wśród dźwięków melodii wszystkich krajów i kontynentów.
W aranżowanie utworów wkładamy bardzo dużo pracy dlatego repertuar powstaje powoli. Obecnie prezentowany repertuar inspirowany był głównie muzyką łotewską, celtycką, skandynawską.

Skład :
1. Kasia – śpiew, drumla, tamburyn
1. Justyna – skrzypce, śpiew
3. Justi – śpiew, „przeszkadzajki”
4. Tomek – śpiew, gitara
5. Krzysiu – gitary, digeridoo
6. Mateusz – akordeon guzikowy, śpiew
7. Kuba – udu, tar, cajon, dzwonki

Zespół Flash Creep powstał pod koniec roku 2003. Oficjalną działalność rozpoczął od koncertu w Tawernie Stary Port w Krakowie, w styczniu 2004. Od tej pory pokazuje się w tawernach i pubach w całej Polsce.
Grupa Flash Creep była zapraszana na festiwale w Białymstoku, Sandomierzu i Łodzi. W 2005 roku występowała rówinież na festiwalu Shanties 2005 w Krakowie i tam przyznano jej Nagrodę Wojewody Małopolskiego za najlepszy debiut Shanties 2005, w uznaniu wysokiego poziomu wykonawstwa. Wokalistka i skrzypaczka zespołu, Izabela Puklewicz, dodatkowo otrzymała Nagrodę im. Jerzego Fijki – dla najsympatyczniejszej wykonawczyni festiwalu Shanties 2005. Natomiast na Shanties 2006 przyznano Flash Creep Nagrodę Prezydenta Miasta Krakowa za współczesną piosenkę żeglarska – „Cukier w ladowni” (słowa Grzegorz Majewski – były członek zespołu Perły i Łotry Szanghaju).
Grupa Flash Creep ma w planach nagranie płyty i zrobie strony internetowej. Muzycy zespołu cały czas działają też w swej macierzystej formacji Cztery Refy.

Skład zespołu:
Izabela Puklewicz – wokal, skrzypce
Maciej Luczak – wokal, gitara
Tomasz Morozowski – wokal, gitara, mandolina

Kontakt: flashcreep@wp.pl

Grupa Fucus powstała w 1997 roku, kiedy to swym pierwszym koncertem (jeszcze pod nazwą Fucus Vesiculosus) uczciła Dzień św. Patryka w nowootwartym klubie muzycznym EXIT w Wejherowie. Od tego czasu zespół dużo koncertuje, grając muzykę folkową (irlandzką i szkocką). Z biegiem czasu członkowie grupy wypracowują swoje oryginalne brzmienie.
Swoje pomysły aranżacyjne oraz brzmieniowe zespół prezentuje między innymi na płycie „Zakochani nad morzem” wydanej przez Dziennik Bałtycki, na której nagrał autorskie oraz tradycyjne utwory w języku kaszubskim. Od 2005 roku zespół uatrakcyjnia swoje koncerty przez pokazy tańca irlandzkiego grupy Rivereel.

Fucus w Internecie: www.fucus.art.pl

Zespół powstał w Ostrowcu Świętokrzyskim. Występuje pod nazwą „Grogers” od roku 2001. Jakiś czas temu przenieśliśmy swoją działalność do Krakowa, czego następstwem były zmiany personalne.
Z poprzedniego składu pozostały cztery osoby: Michał Jabłoński, Grzegorz Mazur, Krzysztof Solarz oraz Maciej Sokół. Do składu w ciągu ostatnich dwóch lat dołączyli: Michał Pawlowski, Andrzej Sienkiewicz oraz Michał Rabiej. Można powiedzieć, że zajmujemy się „archeologią muzyczną”, ponieważ za cel obraliśmy sobie odnalezienie i przekazanie naszej publiczności mniej lub bardziej znanych piosenek i ballad irlandzkich w jak najwierniejszej postaci. Konsekwencją takiego podejścia jest włączenie do naszego instrumentarium łyżek, drumli, bodhranu, fletu irlandzkiego, whistle’ów, oraz banjo tenorowego i mandolinowego. Towarzyszą im gitara i akordeon.
Wykonujemy zarówno irlandzkie piosenki pubowe (tzw. Irish Drinking Songs) jak również pieśni wojenne (Rebel Songs). W naszym repertuarze, znaleźć jednak można także utwory szkockie, walijskie oraz kanadyjskie.

Najczęściej można nas spotkać i usłyszeć w krakowskiej tawernie „Stary Port”, która jest od wielu lat głównym miejscem spotkań muzyków ruchu folkowo-szantowego.

Obecny skład zespołu:
Michał Jabłoński – banjo tenorowe, mandolina, whistle, wokal
Grzegorz Mazur – akordeon, wokal
Michał Pawłowski – gitara (DADGAD), harmonijka ustna
Michał Rabiej – gitara, łyżki, wokal
Andrzej Sienkiewicz – bodhran, wokal

Holenderską Grupę Kalio Gayo inspiruje się szeroko pojętą tradycją europejską, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki cygańskiej i brzmień anglosaskich i celtyckich. Czasem sięgają również po utwory wywodzące się z tradycji skandynawskiej, czy rosyjskiej, wszystkie je aranżując na swój sposób, wplatając w to nawet elementy muzyki bluegrass.
Grupa wydała jak dotąd trzy płyty („Fearless” z 2004, „Dusra”z 2002 i „Tserko” z 1999 roku), sporo koncertują, grali m.in. dwukrotnie na Folkwoods Festival w Eindhoven.
Skład zespołu:
Renske Das – wokal, flet, instrumenty perkusyjne
Egbert den Braber – banjo, flet, wokal
Anja Pleit – gitara, wokal
Daan Roovers – akordeon
Sijmen Hendriks – gitara basowa

Krakowska grupa NorFolk z jednej strony kontynuuje spuśściznę szantowo-folkowej grupy Psia Wachta, z drugiej zaś pracuje nad własnym, bardziej jednoznacznie folkowym dorobkiem.
Skład zespołu:
Aleksandra Wojciechowska – flety
Bartosz Turzyński „ęsty – wokal
Katarzyna Kalicka – skrzypce
Maciej X „Axel” – gitara
Marcin Chatys – gitara basowa
Szymon Wysokiński – wokal, teksty

NorFolk w Internecie: www.norfolk.art.pl

Belgijska grupa Reincarnatus nosiła kiedyś pogodnie brzmiącą nazwę Carpe Diem. Pięć niewiast tworzących ten zespół gra na dawnych instrumentach, tworząc muzykę odwołujacą się do średniowiecza, jadnak nie obce są im również współczesne środki wyrazu. Zgodnie ze swą filozofią chcą pokazać, że Mroczne Wieki wcale nie musiały być tak mroczne.
Założycielkami kapeli są Joyce Hamers i Renate Dirix. Pierwsza z nich jest specjalistką od oprawy audiowizualnej zespołu, autorką image`u i jednocześnie bębniarką i wokalistką. Druga zaś obok bry na różnych instrumentach zajmuje się komponowaniem i aranżowaniem utworów na potrzeby grupy.
Skład zespołu:
Isabelle Dosne – flety, organy, trumscheit, gitara basowa
Renate Dirix – śpiew, shawm, lira korbowa, dudy, saksofon
Joyce Hamers – śpiew, instrumenty perkusyjne
Linda Custers – śpiew, skrzypce, viola
Marna van der Velden – bouzouki irlandzkie, shawm, gitara elektryczna, instrumenty perkusyjne

Reincarnatus w Sieci: www.carpediem-music.nl

Grupa Za Horyzontem jest w części wokalnej zespołem żeńskim, w instrumentalnej wręcz przeciwnie (z małym wyjątkiem). Zespół wykonuje głównie materiał autorski. Jak sami twierdzą skład stanowi przypadkowy zlepek ludzi połączonych jedną pasją, która niweluje wszelkie bariery i przeszkody. Granie i śpiewanie piosenki żeglarskiej – tak samo żeglarstwo – integruje w sposób doskonały.
W wielu piosenkach Za Horyzontem przewija się „babski punkt widzenia” na szaleńcze wyczyny dzielnych żeglarzy-facetów, którzy wypływają skazując swoje kobiety na samotność i powracają by się ogrzać w cieple domu stworzonego przez kobietę. Pojawiają się również kobiety, które czekają na żeglarzy w portach i tawernach. I oczywiście te na morzu, które same wyruszają na fali poznać daleki świat. Jednym słowem „Piratki, heroiny, ladacznice”, matki, żony i kochanki…
W marcu 2006 pojawiła się pierwsza, autorska płyta zespołu, zatytułowana „Baba na pokładzie”. W 2009 roku wydali drugi krążek – „Toast za morze”.

Skład zespołu:
Agata Boratczuk – wokal
Julita Gacparska – wokal
Jadwiga Tomczyńska – wokal, harfa
Beata Greb-Markiewicz – skrzypce
Bartek Gielzak – gitara basowa
Piotr Swieściak – gitara prowadząca

Janusz Jarzyna – menager

Za Horyzontem w Internecie: www.zahoryzontem.sxx.pl