eFolk.pl

Duński zespół Swot Guld, to przykład na to jak można połączyć muzykę swojego rodzimego kraju z brzmieniami celtyckimi. Jak dotąd mają na koncie jeden album koncertowy „Pa jysk – pa Irsk”
Skład zespołu:
Thomas Krogh Andreasen – perkusja, wokal
Claus Olsen – gitara basowa, wokal
Soren Bang – mandolina, wokal
Klaus Thomsen – gitara, wokal

Zakopower – to grający ze sobą od kilku lat muzycy (czwórka rodowitych górali i trzech muzyków z nizin), którzy w 2004 roku postanowili nagrać własny album i nazwali się Zakopower. To zespół, o którym często tego roku pisała prasa i który gościł na wielu festiwalowych scenach od Kazimierza po Sopot. Nazwa powstała w hołdzie dla Zakopanego, a folklor góralski stał się źródłem inspiracji dla czegoś nowego, energetycznego. Muzyka Zakopoweru – to muzyka inspirowana melodiami góralskimi, tatrzańskimi, zaaranżowana w bardzo nowoczesny sposób, z naleciałościami muzyki klubowej, jazzu, popu, rocka. Jest to szeroko rozumiany nurt World Music.
Zespół zdobył uznanie znawców muzyki ludowej (pierwsze nagrody na festiwalach folkloru w Kazimierzu, Żywcu i Nowym Targu). Zdobywca nagrody jury w koncercie Premier 42 Festiwalu Piosenki Opole 2005 oraz tytułu Artysty Trendy 2005. Na festiwalu w Opolu jury wyróżniło Zakopower Nagrodą im. Karola Musiała – zespół otrzymał miano najoryginalniejszej kapeli. W Sopocie o sukcesie podhalańskiego zespołu zdecydowała publiczność. Zakopower znalazł się również wśród nominowanych do tegorocznej nagrody MTV Europe Music Awards.
Doświadczenie sceniczne, które muzycy zdobyli podczas wielu koncertów w Polsce i za granicą sprawia, że niezwykłą przyjemnością jest nie tylko słuchanie ich muzyki w domowym zaciszu, ale także na żywo. Swoją spontanicznością i bezpośredniością podbijają serca wszystkich słuchaczy.
Pierwszy swój koncert zespół zagrał w styczniu tego roku w zakopiańskim hotelu Kasprowy na bankiecie wydanym z okazji Pucharu Świata w skokach narciarskich. Premiera debiutanckiego albumu Music hal odbyła się w maju br.
Na festiwalu Etniczne Inspiracje – Wspólnota w Kulturze wystąpią w składzie:
Sebastian Karpiel-Bułecka – wokal, skrzypce
Wojciech Topa – wokal, skrzypce
Bartek Kudasik – wokal, skrzypce
Józef Chyc – Scepon – wokal, skrzypce
Piotr Rychlec – klawisze
Michał Trąbski – gitara
Łukasz Moskal – instrumenty perkusyjne

Zakopower w Internecie: www.zakopower.pl

Kapela góralska Beskid – Hej! to jedna z najbardziej doświadczonych grup prezentujących muzykę polskich górali. Grywają zarówno na imprezach plenerowych, festiwalach, jak i na prywatnych koncertach, np. dla znanych osób – tak było choćby w przypadku ślubu Edyty Górniak z Darkiem Krupą.
Występom zespołu towarzyszy zwykle program rozrywkowy, zawierający elementy ludowego humoru i satyry.
Grupa ma na koncie dwa albumy: „Hej, bystro woda” i Hej, malućki malućki”

Zespół w Internecie: www.kapela.bielsko.com.pl

Duet Celtic Cross tworzą muzycy ukrywający się pod pseudonimami I.D. Guy i Zero. Jest to mieszanka tradycyjnych brzmień z własnymi utworami, nagrywana przy pomocy komputerów. Co ciekawsze zespół sporo koncertuje.
Twórcy Celtic Cross nagrywają cześć ścierzek na własnych instrumentach, korzystają też z sampli i doprodziejstw elektroniki. Swoją muzykę sami nazywają turbo folkiem.
Od 1996 roku (kiedy powstali) nagrali cztery albumy, są to: „Far Canal Fire”, „Folk`n`L.I.”, „Folk de Future” i „Live St. Pads Derby”.

Skład zespołu:
I.D. Guy – wokal, gitara, harmonijka ustna
Zero – wokal, gitara, mandolina, banjo, spędza zbyt wiele czasu przy komputerze

Celtic Cross w Internecie: www.celticcross.co.uk

Julia Doszna spiewa o sobie, górach ludziach i Bogu Spiewa tym co przeżywa kobieta stojaca na swojej ojczystej od prawieku ziemi. Tematyką jej pieśni jest miłość. Miłość do Boga. Miłość do Łemkowszczyzny, a także zwyczajna, pełna wzlotów i upadków miłość ludzka. Bo dla Julii „spiewać”, „istnieć” i „”kochać” znaczy to samo. Julia Doszna uprawia spiew solowy. W nim odsłania się najbardziej- to ten rodzaj śpiewu jest najczystszą formą przekazu. Oprócż śpiewu a capella słyszymy śpiew Julii z towarzyszeniem gitary klasycznej. Artystka współpracowała również z kapelą ludową, gdzie akompaniament jest bliższy tradycji łemkowskiej – w zespole usłyszeć można było akordeon, skrzypce, klarnet, kontrabas.

Grupa Juniper łączy w swoich brzmieniach tradycjną muzykę celtycką, alternative folk i gatunek akustyczanego rocka, określany jako americana. Za pmocą takiego eklektycznego zestawu przenoszą swoich odbiorców w świat żywiołowych rozwiązań harmonicznych i pełnych energii melodii.
Juniper to po angielsku tyle, co „jałowiec”. Nazwa ta odwołuje się do celtyckich legend, według których elfy obsadzały jałowcem pola po obu stronach przejść do Krainy Czarów. Muzycy grupy Juniper twierdzą, że łączy on również zielone wzgórza Irlandii z pięknymi regionami Appalachów, skąd pochodzi część ich inspiracji.

Skład zespołu:
Sarah Mitchell – flety, whistle, dulcimer
Frances Pisacane – skrzypce, mandolina, banjo
Jasmine Hart – gitara, wokal

Just in Case
Grupa Just in Case pochodzi z północnego Izraela, prezentuje zwykle własne kompozycje. Nawiązują one jednak do brzmień etnicznych z całego niemal świata. Również kwestie stylistyczne prezentują się w ich twórczości różnorodnie – nawiązują bowiem nie tylko do folku, ale również do jazzu, popu i reggae.
W swojej twórczości Just in Case wykorzystują język hebrajski, ale śpiewająteż po angielsku, hiszpańsku i rosyjsku.
Skład zespołu:
Ksu Borisova – wokal, gitara akustyczna, instrumenty perkusyjne, flet, harfa i inne
Evgeny Fouksman – gitara basowa
Boris Shapiro – instrumenty klawiszowe, wokal
Oleg Gelbet – gitara elektryczna
Alla Shapiro – instrumenty dęte, wokal

Just in Case w Internecie: www.jicmusic.net

Zespół istnieje od 1999 roku. Członkinie zespołu poznały się w 1997 roku na warsztatach śpiewu archaicznego w ramach Letniej Szkoły Muzyki Tradycyjnej we wsi Rybaki nad Narwią. Wówczas większość z nich jeszcze studiowała. Połączyła je fascynacja muzyką ludową i radość jaką dawało wspólne śpiewanie.
Muzyka z drogi wykonuje ludowe pieśni ukraińskie, rosyjskie i polskie. Repertuar grupy stanowią zarówno bardzo stare pieśni związane z obrzędami starosłowiańskimi jak i pieśni nowsze, powstałe w XIX wieku. Pieśni pochodzą z archiwów muzycznych oraz wyjazdów na Ukrainę, do Rosji, a także na Kurpie i Białostocczyznę. Głównym celem zespołu jest odtwarzanie dawnego, ludowego sposobu śpiewania oraz dokumentacja najcenniejszych zjawisk wschodniosłowiańskiej kultury muzycznej, a najważniejszą inspiracją w pracy zespołu jest kontakt z wiejskimi mistrzami śpiewu, których członkowie zespołu odwiedzają od wielu lat. Uczą się od nich zarówno pieśni jak i oryginalnego sposobu śpiewania.
“…Ci ludzie to ostatni świadkowie dawnego świata, osoby wybitnie utalentowane, o nieprzeciętnych osobowościach – tak mówią o nich członkowie zespołu. Bardzo się z nimi lubimy – dzięki nim poznajemy ginącą już, piękną muzykę, a oni, kiedy przyjeżdżamy, mają z kim i dla kogo śpiewać. Po kilku latach tych kontaktów możemy powiedzieć, że ich muzyka jest nam bliższa i bardziej nasza niż ta, która otacza nas w Warszawie”.
Muzyka z drogi była jedynym zespołem reprezentującym Polskę na Międzynarodowym Festiwalu “Pokrowskije Kołokoła” w Wilnie w 2004 roku.
W tegorocznej edycji festiwalu “Etniczne inspiracje – Wspólnota w kulturze” zespół wystąpi w składzie:
Joanna Górska
Anna Jakowska
Jagna Knittel
Klaudia Niemkiewicz
Justyna Piernik
Monika Walenko
oraz gościnnie:
Taras Szumejko z męskiego zespołu “Seluki” z programem pieśni z Ukrainy (z zachodniego Polesia i z Poltawy) oraz z południowej Rosji
Muzyka z drogi w Internecie: www.muzykazdrogi.pl

North Wind to nowa nazwa na polskiej scenie folkowej. Grupę tą tworzą doświadczeni muzycy, od lat poruszający się po obrzeżach irlandzkiego folku i pieśni morskich. Tworzyli wcześniej różne grupy, w niektórych z nich wciąż są aktywni. Ich wspólny zespół łączy ze sobą surowość marynarskich śpiewów z dobrze zagranymi piosenkami o ludowym rodowodzie.
Skład zespołu:
Jerzy Ozaist – wokal, bodhran, proza
Jacek Apanasewicz – wokal, bodhran, anglo concertina
Wiktor Bartczak – gitara, tin whistle, mandolina
Grzegorz Lewtak – wokal, mandolina, chalumeau

North Wind w Internecie: www.northwind.art.pl

Zespół powstał pod koniec 1986 roku i zadebiutował w grudniu tego roku na festiwalu Bakcynalia w Lublinie. W pierwszym składzie znaleźli się: Mariusz Kamper (“Kapeć”) – gitara, śpiew, Aleksander Rzepczyński (“Olek”) – gitara basowa, śpiew, Justyna Sęktas – śpiew, Katarzyna Witkowska – śpiew, Malina Wojewoda – śpiew oraz Mariusz Wilke (“Mariaszek”) – gitara, śpiew.
Słodki Całus został od razu dostrzeżony i doceniony wyróżnieniem za interpretację znanej piosenki (co wtedy było najmocniejszą stroną zespołu) – “Hej, przyjaciele”. W 1987 do składu doszli: Jarosław Medyński (“Medyk”) – harmonijka ustna, śpiew, Jacek Ronkiewicz – skrzypce, śpiew, zaś dziewczęcy chórek wymienił się na Marzenę Celebucką (“Pizia”) i Beatę Głowicką (“Zając”). W 1989 kapela zrezygnowała z dziewczęcych głosów i wzięła udział w pierwszych nagraniach studyjnych na potrzeby radia. Rok później odszedł skrzypek, a do zespołu dołączył Krzysztof Jurkiewicz (“Jurkiel”) – gitara, śpiew. Wtedy też zaczyna powstawać własny repertuar zespołu, którego twórcami są głównie Mariusz Kamper i Krzysztof Jurkiewicz. We wczesnym okresie zespół był mocno związany z Klubem Piosenki “Stajnia”, piosenką turystyczną i studencką, a brzmieniowo nawiązywał do twórczości Wolnej Grupy Bukowiny, Andrzeja Garczarka, Tadeusza Nalepy oraz, oczywiście, Boba Dylana, Brucea Springsteena czy Rolling Stones. Członkowie Słodkiego Całusa zasilali też inne Trójmiejskie formacje: Olek Rzepczyński – Krewnych i Znajomych Królika i Ziętek Acoustic Band, Krzysztof Jurkiewicz – Packet, Smugglers i Szelę, Mariusz Wilke – Smugglers. Grywali też gościnnie w takich zespołach, jak Stare Dobre Małżeństwo (Wilke) czy EKT Gdynia (Rzepczyński, Kamper, Jurkiewicz). Na festiwalu studenckim w Krakowie w 1991 zespół zdobywa trzecią nagrodę. Dzięki wprowadzeniu na stałe gitary elektrycznej wyraźnie zaostrza się brzmienie zespołu. 1991 to nagrania w studiu i ich efekt – kaseta “Słodki Całus od Buby” (tzw. “czarna”), na której znalazły się tak popularne do dziś piosenki, jak “Piosenka turystyczna I i II” czy “Miasto”. W nagraniach brał udział perkusista Jacek Olter (Miłość) i to zasadniczo wpłynęło na brzmienie zespołu, który już wkrótce zaczął stałą współpracę z perkusistą Tomaszem Sowińskim. W 1992 odchodzi z zespołu Krzysztof Jurkiewicz, grający intensywnie w Szeli (d. Smugglers), a wkrótce później zmuszony jest do rezygnacji z występów Mariusz Wilke (Smugglers + wyjazd). Zespół zasilają nowi gitarzyści, kolejno: Michał Kusz (Bielizna) i Wojciech Rybka. W tym czasie Słodki Całus, wspierany przez perkusistę Adama Skrzyńskiego (“Szkieletora” – grającego też w grupach Kabel, Smugglers, Szela, Paru, Krewni i Znajomi Królika) koncertuje bardzo intensywnie w całym kraju, rozwijając jednocześnie działalność klubową w Trójmieście. Ten stan utrzymuje się do końca 1993 roku. Podczas wrocławskiego festiwalu Łykend 1994 członkowie grupy postanawiają wznowić działalność w najbardziej znanym składzie: Jurkiewicz, Kamper, Medyński, Rzepczyński, Wilke, wzbogaconym o Adama Skrzyńskiego. 1995 to powrót na “krakowską scenę” – tym razem druga nagroda i kolejny przebój – “Środa”. Na przełomie 1997/98 Całus nagrywa w studio nowy materiał. Słodki Całus od Buby koncertował na wszystkich najważniejszych festiwalach studenckich i turystycznych w Polsce. Na wielu z nich był nagradzany i bardzo szybko zaczął być zapraszany na nie jako gość. Wtedy to często występował dodatkowo jako “Pod Skarpą”. Poza tym grupa była zapraszana na wiele imprez i “składanych” koncertów w całej Polsce. Obecnie działalność Całusa ogranicza się do występów klubowych i tworzenia nowego repertuaru, który – podobnie jak dotychczasowy – jest mocno osadzony w gdańskich realiach i klimatach.

Skład zespołu:
Krzysztof „Jurkiel” Jurkiewicz – gitara 12-strunowa, śpiew
Mariusz „Kapeć” Kamper – gitara, śpiew
Jarosław „Medyk” Medyński – harmonijka
Aleksander „Olek” Rzepczyński – gitara basowa
Adam „Szkieletor” Skrzyński – perkusja
Mariusz „Mariaszek” Wilke – gitara elektryczna

Słodki Całus Od Buby w Intrernecie: www.scob.art.pl