Kategoria: Wykonawcy (Page 34 of 68)

Kristian Bugge

Kristian Bugge to młody skrzypek, który jako pierwszy zdobył nagrodę „Radium Award” w marcu 2004r. Nagroda ta nazwana od programu radiowego codziennie emitowanego w Programie 2 i przedstawiającego różne gatunki muzyki, w tym tradycyjną i współczesną muzykę ludową, jest przyznawana młodemu utalentowanemu muzykowi, a oprócz zaszczytu i statuetki obejmuje ofertę wydania CD i koncertu na żywo. Płyta Kristiana Bugge – jego pierwsza – wyszła w marcu 2004 a koncert zwycięzcy odbył się w muzycznym centrum Rytmeposten w Odense w grudniu 2004.
Kristian Bugge ma 25 lat i gra na skrzypcach od 12-ego roku życia. Pochodzi ze wschodniej Jutlandii. Obecnie jest studentem Akademii Carla Nielsena w Odense, która jako pierwsza w Danii ma w programie muzykę ludową i tradycyjną. Jest technicznie dobrym wykonawcą obdarzonym instynktownym wysoko rozwiniętym wyczuciem muzyki tradycyjnej, co jest rzadkością u muzyka w tym wieku.
Podczas wspomnianego koncertu Kristian wystąpił z wieloma równolatkami a także dwoma wytrawnymi muzykami – Peterem Uhrbrandem i Sonnich Lydom – z pokolenia, któremu przypadło w udziale ratowanie przed wygaśnięciem ludowej muzyki, przez uczenie się jej od „starych” muzyków i przekazywanie młodemu pokoleniu.
Uhrbrand, który jest uważany za czołowego wykonawcę tradycji Wysp Owczych , od kilku lat zalicza Kristiana do grona swoich uczniów, a muzyka z tej części Danii znajduje silny akcent w programie koncertowym, chociaż Uhrbrand pozostawia swoje skrzypce w pudle i towarzyszy skrzypkowi przy fortepianie. Najstarszym wśród muzyków był weteran akordeonu Karl Skaarup z Thy w północnej Jutlandii, który w wieku 81 lat jest jednym z niewielu „starych” żyjących i wciąż grających artystów.
Kristian Bugge uczestniczył w festiwalu folkowym EBU w Førde (Norwegia) – występował w składzie zespołu Sans.

Marina Kapuro i Zespół

Marina Kapuro jest piosenkarką pop-rockową klasy europejskiej. Obdarzona wyjątkowym głosem jest artystką uniwersalną. Urodzona w Petersburgu od najwcześniejszego dzieciństwa wykazywała uzdolnienia muzyczne. W wieku 8 lat wstąpiła do zespołu Pałacu Pionierów jako solistka. Kształciła się tam 8 lat.
Jako uczennica motywowana Beatlesami i innymi grupami muzyki rockowej z Anglii i USA kontynuowała muzyczną karierę. Spotkała Yurija Berendyukova – muzyka i kompozytora rockowego i razem stworzyli swoją pierwszą grupę „Yabloko”. Marina stała się jej solistką.
Marina Kapuro zdobyła nagrody na różnych festiwalach i konkursach muzyki pop. Jej pierwszym sukcesem międzynarodowym było zdobycie drugiej nagrody na Bałtyckim Festiwalu Piosenki w Karlsham (Szwecja). Nagrała 8 albumów CD.
Koncertowała w Polsce, Niemczech, na Łotwie, w Estonii, Austrii, Norwegii, Szwecji, Indiach, Japonii, Chorwacji i USA. Podczas trzymiesięcznego tournee koncertowego po USA w 1990r. Marina i zespół dali 56 koncertów w 26 stanach. Amerykańskie media nazwały Marinę „rosyjskim słowikiem”. W 2003 r dostała tytuł Honorowego Artysty Rosji. Głównym osiągnięciem tego okresu był udział w „Sparrow Oratorium” awangardowego kompozytora Sergeya Kuryokhina, którego nagranie stało się popularnym albumem CD.
Głos Mariny Kapuro stał się muzycznym symbolem Igrzysk Dobrej Woli zorganizowanych w Rosji w 1994r. przez Teda Turnera. Jej wykonanie Hymnu Igrzysk Dobrej Woli podczas ceremonii zamknięcia było transmitowane przez 112 krajów świata.
Jednocześnie Marina Kapuro jest znana jako wykonawczyni piosenek ABBY. Jej interpretacje są uważane za jedne z najlepszych w Europie.
Obecnie Marina przygotowuje nowy projekt „Abbamania” poświęcony trzydziestoleciu zespołu Abba – wielki muzyczny show hitów Abby wykonywanych przez rosyjskich gwiazdorów pop.

Skład zespołu:
Marina Kapuro – śpiew
Yury Berendyukov
Natalia Moskovchenko
Alexey Berendyukov

Musaraigne

VRT Radio 1 podczas Festiwalu w Gdańsku jest reprezentowane przez grupę Musaraigne. To młody zespół z Flandrii, a jego historia krótka:
Muzycy spotkali się w tym samym domu studenckim w czasie studiów w uniwersyteckim mieście Leuven. Zamiast ćwiczyć oddzielnie zaczęli grać razem. Pascale Rubens, która wykonuje muzykę ludową w kilku innych zespołach, jak choćby „Kwartet Naragonia”, wniosła do współpracy wiele własnych kompozycji. Już wspólnie pracowali nad ich aranżacjami. W końcu zaczęli występować.
Zespół Musaraigne nagrał swoją pierwszą płytę kompaktową w czerwcu 2005 roku.

Pascale Rubens – akordeon diatoniczny
Hannes Pouseele – wiolonczela

Olo Walicki Kaszëbe

Ideą przewodnią projektu jest nawiązanie do tradycji muzycznych regionu pomorskiego. Znany gdański jazzman, Olo Walicki, podjął się skomponowania muzyki sięgającej po motywy kaszubskie, łączącej tradycyjne elementy muzyki ludowej z nowoczesnym jazzem. Do współpracy zaprosił elitę młodej polskiej sceny jazzowej –Marysię Namysłowską i Damrokę Kwidzyńską (vocal), Cezarego Konrada (perkusja) i Piotra Pawlaka (gitara).
Olo Walicki – (1974) kontrabasista, kompozytor, aranżer, producent. Od 15 lat aktywnie działający na polskiej scenie muzycznej. Uczestniczył w większości festiwali jazzowych w Polsce i wielu poza jej granicami. Otrzymał nagrodę indywidualną na festiwalu Jazz Juniors 1992 w Krakowie. Od tego czasu miał okazję współpracować z większością polskich gwiazd jazzu. W latach 1996-2004 grał także w kwartecie Zbigniewa Namysłowskiego. Jego wszechstronność stylistyczna pozwalała, by współtworzył takie grupy jak: Łoskot, Szwagierkolaska czy Oczi Cziorne. Ma w swym dorobku udział w nagraniu około 40 różnorodnych stylistycznie płyt, brał udział również w nagraniach muzyki filmowej i teatralnej, m.in. dla Zbigniewa Preisnera i Leszka Możdżera. Nazwisko Ola Walickiego pojawia się na czołowych pozycjach ankiety „Jazz Top” czytelników czasopisma „Jazz Forum” w kategoriach: najlepszy kontrabasista, najlepszy gitarzysta basowy, a od 2001 roku również w kategoriach muzyk roku i najlepszy kompozytor.

Oni Wytars

ONI WYTARS to zespół o międzynarodowej renomie. Założony w 1983 roku, ma na celu dać nowy impuls i nowy wyraz muzyce dawnej. W swoich programach koncertowych grupa ma muzykę średniowiecza i renesansu, jak również klasyczną i tradycyjną muzykę arabską i turecką. Występuje na koncertach i festiwalach w Europie, Kanadzie, na Bliskim i Dalekim Wschodzie.
ONI WYTARS skupia się przede wszystkim na łączeniu wielu tradycji, które wpływały i wzbogacały europejską kulturę muzyczną przez wieki. Stara się budować pomosty pomiędzy dawnymi a współczesnymi muzycznymi tradycjami, pomiędzy Wschodem a Zachodem.
ONI WYTARS zdobyła uznanie za to, iż balansuje „gołymi stopami” (WDR Radio) na granicy pomiędzy wczesną a dzisiejszą muzyką tradycyjną, łączy elementy wywodzące się z bogatej kultury średniowiecznej Europy oraz spuścizny własnych krajów (artyści pochodzą z Austrii, Niemiec, Włoch, Anglii, Hiszpanii i USA).

Tego rezultatem jest indywidualny intrygujący styl estradowy.
W instrumentarium zespołu znajdują się instrumenty muzyczne europejskiego średniowiecza i renesansu, oraz współczesne instrumenty arabskie i ludowe ze Wschodniej Europy, m.in. fidel, rebek, pochette, nyckelharpa, vihuela d’arco, lira korbowa, lutnia oud, baglama, harfa, szałamaja, ney i kaval, dudy francuskie i bułgarskie, flety proste oraz perskie i arabskie instrumenty perkusyjne i bębny jak np. davul, zarb, bendir, darrabuka i riqq.
Członkowie ONI WYTARS cieszą się ogromną popularnością jako soliści, biorą udział w wielu nagraniach i koncertach u boku światowej sławy artystów i zespołów, takich jak „Clemencic Consort”, „Accentus”, „Ens.Unicorn” (Austria), „Katharco Early Music Consort”, „Sequentia” (Niemcy), „Els Trobadors” (Hiszpania), M. Riessler (Niemcy), Renaud-Garcia Fons (Francja), Glen Velez (USA).

Skład zespołu:
Belinda Sykes – śpiew
Peter Rabanser – śpiew, oud, szałamaja, dudy, tamburello
Marco Ambrosini – skrzypce klawiszowe, violino d’amore
Thomas Wimmer – Fidel, viola da gamba
Riccardo Delfino – harfa podwójna
Michael Posch – flety
Katharina Dustmann – zarb, darabuka, davul, bendir, tammorra
Ian Harrison – cynk

San Nin Trio

Maria Pomianowska:
„Moja podróż po Azji i Europie trwa już 20 lat. Spotykam ludzi, poznaję nowe instrumenty, inne kanony piękna, rytmy, barwy dźwięku. Ta inność wciąż mnie fascynuje a jednocześnie prowokuje do zadania sobie pytania o moją własną tożsamość.
Po tylu latach doświadczeń wiem, że w dzisiejszych czasach artysta musi wykształcić w sobie tę niezwykłą wrażliwość i subtelność umożliwiającą mu percepcję i zrozumienie przejawów muzyki opartych na innych zasadach niż te do których został przyzwyczajony. To trudne, ale możliwe. Podróżując do Indii, Korei, Japonii, Chin czy na Bliski Wschód odnosiłam wrażenie, że wspinam się na wysoką górę, z której coraz wyraźniej widać było te elementy mojej własnej tradycji muzycznej, których nigdy wcześniej nie udało mi się dostrzec.
Było to jak odkrywanie nowych lądów. Im więcej spotkań tym częściej pojawiało się pytanie: czym ja i moja kultura różnimy się od tych, które spotykam? Co nas łączy, co dzieli? Nie tylko w warstwie zewnętrznych kształtów i barw, ale też na poziomie emocji, potrzeb i oczekiwań względem muzyki.
Zespół SAN-NIN TRIO jest być może odpowiedzią na to pytanie.
Proponujemy państwu podróż w przestrzeni i czasie. Dźwięk egzotycznych instrumentów i skal wprowadza w nastrój oderwania od wszelkich schematów myślenia na temat muzyki, do których przywykliśmy. To oderwanie pozwala na podróż w czasie i spotkanie z zapomnianym, a na nowo zrekonstruowanym dźwiękiem instrumentów

staropolskich. Nasz koncert to SPOTKANIE – Wschodu i Zachodu – teraźniejszości i przeszłości. Kiedy człowiek dojrzewa powoli poznaje siebie. Swoje talenty, ale też ograniczenia. Coraz lepiej zdaje sobie sprawę, że aby się rozwijać potrzebuje innych.
W moim wypadku bez długoletnich doświadczeń na tajemniczym kontynencie Azji, nigdy nie podjęłabym się rekonstrukcji technik grania na zapomnianych instrumentach polskich. Podróże rzeczywiście kształcą, chociaż bez względu na różnice kulturowe w muzyce możemy zrozumieć się bez słów.”

Skład zespołu:
Maria Pomianowska – śpiew, suka biłgorajska, fidel płocka, gadułka,kemancze, sarangi, morin-hur, er-hu, bas
Marta Maślanka – cymbały, tambura, bebenek (rigg)
Robert Siwak – instrumenty perkusyjne; zarb, darabukka, rigg, daf, bendir
Bartłomiej Pałyga – śpiew alikwotowy,bas
Rafał Mamiński – saz , tambur, śpiew alikwotowy

Traband

Bakelitowy samochód marki Trabant i zespół Traband – czy mogą mieć ze sobą coś wspólnego?
Jedno i drugie robi dużo hałasu, smrodzi i nieźle człowiekiem trzęsie…
Samochód ostatnio widujemy raczej rzadko, natomiast zespół trzyma się w czołówce czeskiej sceny muzycznej już od dziesięciu lat. Utworzony przez doświadczonego muzyka, entuzjastę i kompozytora Jaroslava Svobodę w 1995 roku, natychmiast ruszył, aby bawić. Traband jest zespołem żywym, wrażliwym i energicznym. Wchłania różne style muzyczne, takie jak folk, rock, punk i jazz. Znajduje inspiracje w muzyce ludowej Moraw, Słowacji, Grecji, żydowskiej,

cygańskiej, Meksyku, Peru, Irlandii, Bretanii i in. Traband podkrada też bardziej znane i mniej znane utwory autorstwa zapomnianych i wybitnych twórców.
Czego chciałby Traband? Aby chociaż jedna piosenka została hitem.
Recenzje:
…w swym czwartym albumie „Hyje!” Traband prezentuje się niczym samotny jeździec, który przemierza nie prerię, ale krajobrazy miejskie. Cudownie różnorodna, choć jednocześnie zwarta mieszanka piosenek prawdziwie odzwierciedla kohezję współczesnego świata i daje dobre świadectwo, jak się w nim żyje.
Stehla, www.freemusic.cz, recenze alb column, 10 XII 2004r

…Nowy album CD zespołu Traband „Hyje” może ma tonację tragiczną, ale sam w sobie tragiczny nie jest. Zespół może grać sentymentalnie, ale bynajmniej nie jest sentymentalny. Mają przesłanie intelektualne, ale wcale nie chcą, aby to było oczywiste. Muzyka wydaje się wesoła, lecz jakoś nie pobrzmiewa pozytywnie…
Bohumil Kartouz, 14 XII 2004r

Skład zespołu:
Jaroslav Svoboda – śpiew, akordeon, gitara akustyczna i basowa, klarnet
Jana Modráčková – trąbka, flügelhorn, flet, śpiew
Václav Pohl – bębny, perkusja, śpiew
Jakub Schmid –flügelhorn basowy, gitara elektryczna, kornet, śpiew
Evžen Kredenc – banjo, śpiew
Robert Škarda – bombardon, śpiew

Kogoto

Zespół powstał w 1989 roku za namową dh Damiana Gawła – współtwórcy Ryczących Dwudziestek, drużynowego bytomskich „Wodniaków” oraz głównego organizatora i pomysłodawcy Harcerskiego Festiwalu Kultury Marynistycznej w Miechowicach. To właśnie podczas miechowickiego festiwalu w 1989 roku, zespół po raz pierwszy stanął na scenie, zdobywając wyróżnienie premierowym wykonaniem na polskich scenach szantowych pieśni „Jump down” oraz „Return”. „Jump down” weszło później do stałego repertuaru m.in. Marka Szurawskiego oraz Banana Boat. Pierwszy skład KOGOTO liczył 9 osób (w tym 7 kobiet !).
W 1989 roku zespół zdobył aż trzy nagrody Grand Prix na festiwalu KUBRYK w Łodzi, na Bałtyckim Festiwalu Piosenki Morskiej w Gdyni i na TRATWIE w Katowicach. W kolejnych latach zespół zdobywał nagrody m.in. w festiwalach Wiatrak” w Świnoujściu (m.in. I nagroda za piosenkę autorską „Dina”), „Bezan” w Tarnowie oraz Wyróżnienie podczas Shanties’90.
W 1992 KOGOTO koncertuje na pokładzie żaglowca „Alexander von Humboldt” oraz na żywo w Radio Brema.
Z artystycznego punktu widzenia, największym osiągnięciem zespołu było zdobycie w 1996 r. I miejsca w kategorii zespołów wokalnych w II Ogólnopolskim Festiwalu Kolęd i Pastorałek w Będzinie (uczestniczyło 220 podmiotów wykonawczych). W rok później Kogoto zdobyło nagrodę Grand Prix III edycji tego festiwalu (tym razem łącznie z eliminacjami udział wzięło ok. 7 tys. Wykonawców).
Ostatecznie, na repertuar zespołu złożyły się pieśni morskie, folk irlandzki, łotewski, litewski, hinduski, indiański i afrykański oraz tradycyjne i współczesne kolędy i pastorałki.

Zespół wydał dwie kasety o tematyce żeglarskiej nagrane w latach 1990-91.
Późniejszy materiał prezentujemy na stronie.

Skład zespołu:
Ostateczny i najdłużej koncertujący wspólnie skład zespołu tworzą: Justyna Machajska, Tomasz Kaniowski, Kasia Kaniowska, Wojciech Wegner, Katarzyna Wegner, Michał Sitek.
Ostatni koncert Kogoto (po reaktywacji) miał miejsce 10 czerwca 2005 w Maria Gugging pod Wiedniem wspólnie z grupą Pchnąć w tę łódź Jeża. Czy będą kolejne koncerty? Czas pokaże.

Perkalaba

Perkalaba to nazwa niewielkiej miejscowości na Ukrainie, gdzie jeszcze w czasach stalinowskich powstał ogromny szpital psychiatryczny, którego pacjentów stanowili w dużej części zamykani tam na przymusowe leczenie przeciwnicy systemu politycznego, niepokorni artyści, ludzie próbujący żyć według innego systemu wartości niż ten który wyznaczał system.. Tak też nazywa się zespół, który powstał już kilka lat temu w mieście Iwano-Frankowsk, niedaleko Lwowa.
Muzykę którą gra ten 7-osobowy band z Ukrainy, określa się jako „huculski punk- folk”.
Ta nazwa oddaje wiele z klimatu muzyki granej przez zespół Perkalaba.
Ich muzyka to przede wszystkim mistrzostwo pastiszu łączącego wiele gatunków – folk, punk, rock, ska, reggae – w jeden tryskający energią i barwny muzyczny kolaż.
Muzyka Perkalaby opiera się na niesamowitej energii wykonawczej, przede wszystkim wokalnej oraz na różnorodności brzmień i instrumentów (w tym etnicznych) używanych do jej wykreowania.
Koncerty Perkalaby, to porywające „muzyczne show-spektakle” w których równie ważną rolę co wielobarwna i energetyczna muzyka – odgrywa ubiór i przekaz sceniczny występujących artystów. To szalony „muzyczny cyrk” który rozbawi każdą publiczność i nikogo nie pozostawi obojętnym.

Tyrolia Band

Jak sama nazwa wskazuje jest zespołem grającym muzykę tyrolską. W repertuarze zespołu znajdują się ludowe utwory niemieckie, bawarskie, austriackie, szwajcarskie oraz słoweńskie. Oprócz tradycyjnego brzmienia zespół może zaprezentować się także w stylizacji, łącząc „muzykę alpejskiego ludu” z innymi gatunkami muzycznymi.
Tyrolia Band jest pierwszym zespołem w Polsce grającym muzykę określaną w krajach niemiecko-języcznych jako Alpen-Rock, który to w ostatnim czasie staje się tam bardzo popularny, docierając do wielu pokoleń, łącząc je w tym co piękne, znane i trwałe z nowoczesnością i żywiołem młodości. Zespół posiada także własne kompozycje w stylu tyrolskim wzbogacone wirtuozowskimi partiami instrumentalnymi jak i wokalnymi – jodłowanie.
W związku z występami dla różnej publiczności zespół posiada kilka wersji koncertu lub biesiady. Utwory mogą być wykonane w oryginalnych wersjach językowych bądź po polsku.
Koncerty Tyrolii Band charakteryzują się dobrym kontaktem z publicznością, co wynika z połączenia owej muzyki z odrobiną humoru i wciągnięcia słuchacza w aktywne uczestnictwo w zabawie. Wysokie umiejętności muzyków, ich spontaniczność na scenie oraz chęć „dawania z siebie wszystko” powodują, że każdy koncert jest niezapomniany.

Materiał własny zespołu

Page 34 of 68

Powered by WordPress & Theme by Anders Norén