eFolk.pl

The Ukrainian Folk – to formacja folk-rockowa, która powstała we Lwowie w 1990r. Cieszy się popularnością wśród wielbicieli ukraińskiej muzyki folkowej od 20 lat. W 2001 roku zmienił się skład zespołu, który ożywił muzykę, nadał brzmienie rockowo-folkowe. W tym samym roku, grupa wydała płytę ,,Nie zapominaj,, z nowymi aranżacjami. To sprawiło, że zespół zdobył rzeszę fanów muzyki ukraińskiej. Kolejna płyta została wydana w 2005 roku z okazji jubileuszu XV-lecia działalności ,,15 lat mineło,,. Dzięki swojej pasji, zespół stał się jednym z najbardziej uznawanych wśród fanów ukraińskiej muzyki folkowo-rockowej, co sprawiło, że grupa rozgrzewała publiczność nie tylko w Polsce ale i za granicą m.in.: w Rosji, Austrii, Niemczech, Francji, Ukrainie i Czechach. W 2010 roku formacja nagrała kolejną płytę ,,Mriji,, Repertuar to ukraińskie piosenki ludowe we własnej aranżacji oraz utwory własnej kompozycji.

Dzisiejszy skład zespołu:

Renata Kuźmiak – wokal

Mirosław Baranowski – gitara, gitara akustyczna

Orest Ortyński – wokal, instrumenty klawiszowe

Wiesław Dudek – instrumenty perkusyjne

Patryk Nakielski – skrzypce

Miron Maciopa – wokal, gitara basowa

Materiał własny zespołu

Powstanie zespołu Załoga Dr. Bryga datuje się na lipiec 2005 roku, kiedy to dwaj kumple Dominik Kaźmierczak i Michał Brzozowski, grający jedynie dla własnej satysfakcji w garażowym zaciszu, postanowili dać publiczny wyraz swoim muzycznym zainteresowaniom. Wkrótce dołączyła do nich Agnieszka Reduch wzbogacając brzmienie zespołu o żeński wokal. Po około roku mniejszych i odrobinę większych koncertów skład formacji powiększył się o Sławka Prusika na gitarze elektroakustycznej oraz Eliasza Brzuszkiewicza perkusji. Ponadto Michał zmienił instrument na gitarę elektryczną, dzięki czemu występy zespołu nabrały bardziej rockowego charakteru. Jesienią 2008 roku miejsce Eliasza na perkusji zajął Marek Kaźmierczak, który zwerbował do zespołu swojego przyjaciela Krzysztofa Augustyniaka, grającego na akordeonie. Tym sposobem skład uformował się na dobre i pozostaje niezmienny do dziś. W 2009 roku instrumentarium zespołu poszerzyło się o saksofon, na którym gra Dominik.
Do ważniejszych wydarzeń w swojej historii zespół może zaliczyć zajęcie II miejsca na Festiwalu Piosenki Żeglarskiej Kopyść w Białymstoku w 2008 roku oraz Nagrodę Publiczności i Nagrodę dla Instrumentalisty (Dominika) na Festiwalu Rock Szanty Serwy 2009. Niemniej ważne były też wystąpienia dla TVP Polonia, TVP1 w programie ‘Kawa czy herbata’ oraz kilkukrotne emisje radiowe w lokalnych rozgłośniach. Od 2008 roku giżycka formacja jest gościem wielu koncertów finałowych festiwali szantowych. Nie bez znaczenia są też koncerty w chorwackim Splicie oraz niemieckim Querfurt w 2009 roku. Dorobek płytowy zespołu to mini-album zatytułowany ‘No Shanties Inside” wydany w 2009 roku. W lutym 2011 roku ukaże się drugi album pt.: ‘Na wschodnim Pacyfiku’ z 10 utworami autorskimi oraz dodatkowym bonus trackiem.
Jak mówią sami członkowie zespołu, koncertowanie to dla nich największa frajda, a podczas występów starają się zarazić publiczność swoją pasją. Najczęściej im to się udaje.

SKŁAD:
AGNIESZKA BRZOZOWSKA – wokal, przeszkadzajki
DOMINIK KAŹMIERCZAK – wokal, bass, saksofon
KRZYSZTOF AUGUSTYNIAK – akordeon
MAREK KAŹMIERCZAK – perkusja, instrumenty perkusyjne
MICHAŁ BRZOZOWSKI – gitara elektryczna
SŁAWEK PRUSIK – gitara akustyczna

Duet o nazwie Szczury Lądowe rozpoczął swą działalność artystyczną w lipcu 2010 roku. Pomysł na klimatyczną-akustyczną muzykę o tematyce żeglarskiej, graną na 2-instrumenty (gitara akustyczna i akordeon) zbiegł się z powstaniem w Płocku pierwszej Tawerny Żeglarskiej w klubie jachtowym Morka.
Zespół wyszedł na przeciw potrzebie tawerniano-klubowych spotkań przy muzyce żeglarskiej. Tam też Szczury Lądowe po raz pierwszy zaprezentowały swoje utwory co spotkało się z bardzo pozytywnym odbiorem braci żeglarskiej i innych uczestników koncertu.
Repertuar Szczurów Lądowych to tradycyjne pieśni żeglarskie śpiewane na głosy stanowiące klasykę tego gatunku a także własne utwory autorskie.
Takie połączenie muzyki morskiej z klasyczną szantą zagrane jedynie na dwóch instrumentach to niemałe wyzwanie, dające nowe ciekawe brzmienie doskonale znanych wszystkim starych szlagierów tego gatunku.
Nazwa zespołu w pełni opisuje zaangażowanie w samo żeglarstwo członków zespołu. Żaden z nich nie uprawia czynnie tego typu rekreacji choć jak mówią z sentymentem i zazdrością patrzą w stronę morza, jezior i białych żagli…
Jak to napisał kiedyś jeden z autorów piosenek żeglarskich „jedni muszą pływać inni muszą grać”.
Obecnie zespół pracuje nad przygotowaniem płyty demo i prezentacją swoich utworów w tawernach i pubach w całej Polsce.

Skład Zespołu:

Piotr Janik – gitara i śpiew
Jacek Chrobot – akordeon i śpiew

(Przygotowano na podstawie materiałów zespołu)

Duet o nazwie Szczury Lądowe rozpoczął swą działalność artystyczną w lipcu 2010 roku. Pomysł na klimatyczną-akustyczną muzykę o tematyce żeglarskiej, graną na 2-instrumenty (gitara akustyczna i akordeon) zbiegł się z powstaniem w Płocku pierwszej Tawerny Żeglarskiej w klubie jachtowym Morka.
Zespół wyszedł na przeciw potrzebie tawerniano-klubowych spotkań przy muzyce żeglarskiej. Tam też Szczury Lądowe po raz pierwszy zaprezentowały swoje utwory co spotkało się z bardzo pozytywnym odbiorem braci żeglarskiej i innych uczestników koncertu.
Repertuar Szczurów Lądowych to tradycyjne pieśni żeglarskie śpiewane na głosy stanowiące klasykę tego gatunku a także własne utwory autorskie.
Takie połączenie muzyki morskiej z klasyczną szantą zagrane jedynie na dwóch instrumentach to niemałe wyzwanie, dające nowe ciekawe brzmienie doskonale znanych wszystkim starych szlagierów tego gatunku.
Nazwa zespołu w pełni opisuje zaangażowanie w samo żeglarstwo członków zespołu. Żaden z nich nie uprawia czynnie tego typu rekreacji choć jak mówią z sentymentem i zazdrością patrzą w stronę morza, jezior i białych żagli…
Jak to napisał kiedyś jeden z autorów piosenek żeglarskich „jedni muszą pływać inni muszą grać”.
Obecnie zespół pracuje nad przygotowaniem płyty demo i prezentacją swoich utworów w tawernach i pubach w całej Polsce.

Skład Zespołu:

Piotr Janik – gitara i śpiew
Jacek Chrobot – akordeon i śpiew

Strona internetowa: www.szczuryladowe.pl

(Przygotowano na podstawie materiałów zespołu)

Molly Malone`s to folk-punkowy zespół z Giżycka na Mazurach doskonale łączący elementy folku celtyckiego z punk rockiem.
Idea zespołu narodziła się w głowach Jarka „Kwiatka” Kwiatkowskiego oraz Bartka „Konia” Biwejnisa, którzy po doświadczeniach w punk rockowych formacjach oraz szantowych kapelach postanowili irlandzkie melodie grane na akordeonie i skrzypcach wkomponować w punk rockowe utwory.
Podstawowy skład zespołu punk rockowego uzupełniają instrumenty tradycyjne dla celtyckiej muzyki ludowej, co tworzy doskonałą muzyczną mieszankę.
Teksty w języku polskim pisane przez przyjaciół zespołu są charakterystycznym elementem w Molly Malone`s, który jest dodatkowym walorem w kontakcie z publicznością. Zespół w swojej twórczości akcentuje przywiązanie do Mazur i stara się godnie reprezentować swoją małą ojczyznę.

Zespół zaczął koncertować od stycznia 2010 roku i od początku doskonale sprawdzał się na koncertach w pubach i tawernach jak i na dużych scenach plenerowych festiwali.
Zwycięstwo w Konkursie Trzy Tawerny 2010 podczas IV Edycji Festiwalu Latający Holender Ursus 2010, a także nagroda publiczności na 7 Festiwalu Rock Szanty w Serwach w sierpniu 2010 roku czy II Edycji Festiwalu Muzyczne Perły 2010 w Tawernie Korsarz są potwierdzeniem tych słów.
Pozytywne przyjęcie Molly Malone`s w środowisku folku morskiego jako mazurskiego zespołu grającego „punk rockowe szanty” wynikało nie tylko z braku sceny celtic punkowej w Polsce ale także z doskonałej zabawy jaką zespół serwował na każdym koncercie.
Molly Malone`s okazali się być jedynym zespołem w Polsce grającym na profesjonalnym poziomie ten tak popularny na świecie gatunek muzyczny,naturalnym więc było, że pomimo krótkiego stażu scenicznego supportowali na koncertach w Polsce takie gwiazdy gatunku jak kanadyjskie The Dreadnoughts czy The Real McKenzies oraz Street Dogs z USA .
W przerwach między koncertami wiosną 2011 roku Molly Malone`s rejestruje swoje pierwsze autorskie kompozycje, które w 2012 roku wydaje na MiniCd pod logiem North East Records. Cztery utwory są wizytówką Molly Malone`s i doskonale ukazują kierunek w jakim podąża zespół.
Jesienią 2012 roku po niespełna trzech latach działalności w Olsztyńskim Studio X Molly Malone`s rozpoczyna rejestrację swojej pierwszej długiej płyty, która ukaże się nakładem Lou&Rocked Boys 17 marca 2013.
Skład zespołu od 2013 roku wygląda następująco : Jarek „Kwiatek” Kwiatkowski – wokal i gitara akustyczna, Bartek „Koniu” Biwejnis – akordeon , Piotr „Junior” Wagner – gitara elektryczna, Irek „Pacek” Pac – gitara basowa, Adam „Jastrząb” Jastrzębski – perkusja.

Materiał własny zespołu

Projekt ten jest wynikiem fascynacji wczesnym średniowieczem. Naszym zamiarem jest próba rekonstrukcji kultury i obyczajów, a także instrumentów, oraz (na ile jest to możliwe) muzyki ludów słowiańskich i skandynawskich we wczesnym średniowieczu. Wyniki tych prób mamy zamiar prezentować na wszelkiego typu historycznych pokazach i festiwalach, występach z drużyną, koncertach kameralnych i wszelkich imprezach związanych z tą tematyką.

Próbujemy zagrać muzykę, jaką wtedy grano, głównie na podstawie wiedzy o instrumentach, jakimi posługiwali się ówcześni artyści. Wierne odtworzenie samej muzyki z tamtych czasów jest oczywiście niemożliwe, staramy się jednak stworzyć klimat, jaki mógł wtedy istnieć. A jako zespół o dość bogatym doświadczeniu, mamy sposobność spojrzeć na problem również od strony artystycznej. Może dzięki temu uda nam się odnaleźć te same emocje, które odczuwali ówcześni, i przekazać je za pomocą naszych instrumentów i śpiewu dzisiejszym entuzjastom.

Skład zespołu:
Thordis (Joanna Lacher) — śpiew, bodhran, davul
Yngvild (Katarzyna Bromirska) — śpiew, lira bizantyjska, sopiłka
Magnus (Mikołaj Rybacki) — śpiew, saz

Więcej informacji na stronie internetowej zespołu: http://www.percival.pl

Zespół Circle of Bards powstał w 2008 roku jako autorski projekt wokalisty i kompozytora Mariusza Migałki, znanego ze współpracy z takimi grupami, jak Ars Poetica, Mr. Hyde czy Tipsy Train.
Początkowo miało to być jedynie poboczne przedsięwzięcie, skupiające się głównie na nagraniu w pełni akustycznego albumu, na który składałyby się kompozycje zbierane przez kilka lat i mające charakter celtyckich ballad inspirowanych światem baśni i fantastyki.
Po zarejestrowaniu materiału wzrosło zainteresowanie pomysłem. Recenzja albumu demo zatytułowanego „Circle of Bards” ukazała się w magazynie „Heavy Metal Pages” (bardziej jako ciekawostka, ze względu na rockowy charakter pisma) oraz na portalu „ProgRock.pl”, wraz z obszernym wywiadem. Wybrane kompozycje z „Circle of Bards” emitowano na antenie lubelskiego Radia Centrum.
W marcu 2009 roku Circle of Bards został zaproszony do zagrania mini koncertu na żywo w programie „HelloFolks!” w Radiu Centrum, gdzie po raz pierwszy wystąpił na żywo.
W grudniu 2009 roku CoB trafił pod skrzydła wytwórni Electrum Production. Obecnie trwają przygotowania do wydania debiutanckiej płyty, zatytułowanej „Tales”, która zostanie wydana w barwach Electrum Production w maju 2010 roku. Złożą się na nią kompozycje, które powinny zadowolić zarówno fanów celtyckich ballad, jak i średniowiecznych pieśni rycerskich.
Trwają również prace nad koncertowym obliczem zespołu.

Strona internetowa projektu: www.circleofbards.pl

Zespół wykonujący muzykę folk i tradycyjną, którego członkowie od wielu lat działają na różnych frontach muzyki tradycyjnej.
Jako instrumentaliści współpracowali z wieloma zespołami wykonującymi muzykę folk i tradycyjną (Piconeros, Los Talaos, Yorandav, Contrabanda…), oraz inne gatunki muzyczne (muzykę klasyczną, jazz, rock alternatywny…), zbierając wiedzę i doświadczenie, które teraz starają się wykorzystać i przetworzyć, by oddać nową wizję etnicznej muzyki lastylijskiej w muzyce Hexacorde.
Celem członków zespołu jest poszukiwanie nowych brzmień w nowych aranżacjach, na podstawie których tworzą i pragną przekazać bogaty repertuar muzyki tradycyjnej z Kastylii i León’u, a także z innych części wnętrza Półwyspu Iberyjskiego.
Chociaż niektórzy z muzyków Hexacorde wywodzą się z zespołów wykonujących muzykę wyłącznie tradycyjną, założeniem zespołu było poszukiwanie własnego brzmienia w dość odważnej aranżacji,
tak aby wskazywała ona na wyraźną próbę odnowienia, przy jednoczesnym zachowaniu elementów muzycznych charakterystycznych dla tradycyjnej muzyki kastylijskiej.
Zespół Hexacorde od wielu lat pracuje nad ocaleniem utworów tradycyjnych i ich aranżacją, ale również nad kompozycją własnych ̶ wykorzystując struktury, rytmy czy motywy muzyczne tradycyjnej muzyki kastylijskiej.
Rezultatem ich pracy są utwory zachowujące elementy muzyczne charakterystyczne dla muzyki kastylijskiej, jak również utwory należące do nowego repertuaru na bazie takich rytmów jak entradilla, brincao, jota, ajechao, polka, pasodoble, foxtrot, pasacalle, tito, baile de rueda, etc.
Trzej z sześciorga muzyków Hexacorde -oprócz wielu innych
instrumentów- gra na kastylijskiej dulzainie (rodzaj oboju
tradycyjnego) i ma na swoim koncie wiele lat gry i liczne
nagrania utworów tradycyjnych przeznaczonych na ten właśnie instrument. Dlatego też znaczna część poszukiwań zespołu skupia się na ocaleniu repertuaru specyficznego dla dulzainy. Z jednej strony używając tego instrumentu do wykonywania utworów, które w zasadzie nie były brane pod uwagę w jej repertuarze najbardziej tradycyjnym, a jednocześnie poszerzając ten sam o nowe kompozycje. Z drugiej zaś, starając się wykonywać utwory z tradycyjnego repertuaru na dulzainę w nowych aranżacjach i z towarzyszeniem innych instrumentów.
Ponadto, członkowie zespołu specjalizują się w akompaniowaniu muzyką tradycyjną różnych wydarzeń kulturalnych i obchodów, takich jak uroczystości religijne, pobudki, marsze, zabawy ludowe, etc.

Álvaro Aguilar: dulzaina, saksofon tenorowy, xaphoon (saksofon
kieszonkowy), cajón, tamburyn, pandero cuadrado, perkusja.
hexacorde:
Rafa Alonso: flety, dulzaina kastylijska, dudy galicyjskie, instrumenty
perkusyjne.
Ángel Goyanes: cittern, gitara akustyczna, instrumenty perkusyjne.
Założyciel i redaktor naczelny czasopisma Interfolk
www.interfolk.net
Fernando Llorente: Klarnet, gaita charra (piszczałka z trzema
otworami i bębenek), dulzaina, bęben mały
Założyciel i kierownik Szkoły Folkloru Plaza Castilla w Madrycie.
www.folkloreplazacastilla.com
Héctor López: Djembe, darbuka, perkusja, instrumenty perkusyjne, klarnet.
Víctor Ríonegro: Bas elektryczny.

Dane kontaktowe
C/ Las Magnolias 61, bajo. 28029 Madrid
(España)
Tfno.: (+34) 670 057 163 (Fernando)
(+34) 607 908 618 (Ángel)
(+34) 610 874 981 (Rafa)
hexacorde@hexacorde.com
www.hexacorde.com

Moonsorrow jest fińskim zespołem folk metalowym, pochodzącym z Helsinek, założonym w 1995 roku. Utwory zespołu charakteryzują się długim czasem trwania i epickimi tekstami. Ich twórczość często bywa określana jako viking metal, zespół unika jednak tego określenia, ponieważ teksty nie dotyczą bezpośrednio Wikingów, ale fińsko-skandynawskich tradycji, legend oraz poezji. Są pisane w języku fińskim. Przykładem jest album Voimasta Ja Kunniasta, odnoszący się do Hávamál (pol. Pieśni Najwyższego) czyli sentencji wypowiadanych przez Odyna.

Moonsorrow został założony w 1995 roku, przez kuzynów Henri i Ville Sorvali w ich rodzinnym mieście,Helsinkach. Idea, aby tworzyć epicki metal w narodowym klimacie, towarzyszyła grupie od początku. Bez względu na to, jak muzyka ewoluuje na przestrzeni lat, te wytyczne pozostają dla grupy niezmienne.

W latach 1996-1998, Monsorrow nagrał cztery dema: „Metsä” wydany w 1997 i „Tämä ikuinen talvi” (Nieprzemijająca Zima) w 1998, oraz pozostałe dwa, które zostały zniszczone lub zagubione, nie wychodząc nigdy na światło dzienne. Aż do momentu przyłączenia się Marko Tarvonena, zespół korzystał z automatycznej perkusji.

2000 rok zaowocował nagraniem „Suden Uni” (Wilczy Sen) (wyd. 2001), stworzonym w Tico Tico Studios, który był dla zespołu w owym czasie „drugim domem”. Płyta łączyła elementy fińskiego pogaństwa z elementami folku.

Po Suden Uni, do Moonsorrow dołączyli Mitja Harvilahti and Markus Eurén. Jeszcze w tym samym roku, w 2001, została wydana druga płyta studyjna, „Voimasta Ja Kunniasta” (Honor i Chwała). Po raz pierwszy zespół zdecydował się nagrać osobne intro, otwierające płytę.

Trzecia płyta, zatytułowana „Kivenkantaja”, ukazała się 10 maja 2003 roku, stylistycznie przypomina wcześniejsze wydawnictwa. W 2005 roku została wydana Verisäkeet (Krwawe Wersety). Do jej nagrania, zostały użyte archaiczne instrumenty, jak kantele i jouhikko, oprócz tradycyjnych, obecnych w poprzednich płytach. Verisäkeet jest nieco surowsza i zaczyna niejako nową erę Moonsorrow. Na płycie znajduje się bardzo ceniony, epicki utwór „Jotunheim”. Dwa lata później, w 2007 ukazuje się wyczekiwana „V-Hävitetty”, kontynuująca surowy styl poprzedniczki, zawierająca jedynie 2 długie utwory. W 2008r ukazała się EP Tulimyrsky, gdzie grupa łagodzi nieco swoje brzmienie. Tytułowy Tulimyrsky, idąc śladem V-Hävitetty, trwa około pół godziny.

Skład:
Henri Sorvali – gitara elektryczna, śpiew, instrumenty klawiszowe
Ville Sorvali – gitara basowa, śpiew
Mitja Harvilahti – gitara elektryczna
Markus Eurén (ur. 1978) – instrumenty klawiszowe
Marko Tarvonen – perkusja (także w Chaosbreed)

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Moonsorrow

Empyrium – zespół z Niemiec, założony 1994 przez multiinstrumentalistę, wokalistę i producenta muzycznego Markusa Stocka (używającego pseudonimu Ulf Theodor Schwadorf) i Andreasa Bacha. Muzycznie czerpie z takich gatunków jak folk, doom metal, black metal czy szeroko pojęta muzyka klasyczna. Teksty w języku angielskim i niemieckim („Weiland”) inspirowane są naturą, poezją romantyczną (Byron, Mary Shelley) i filozofią. Sama nazwa zainspirowana jest tytułem EP-ki brytyjskiego zespołu My Dying Bride „Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium”.

Empyrium powstał latem 1994 roku jako zespół czerpiący muzycznie z gatunków takich jak folk, doom metal i black metal. Nagrana demo-kaseta …Der wie ein Blitz vom Himmel fiel… została w podziemiu entuzjastycznie przyjęta, co zaowocowało podpisaniem kontraktu z Martinem Kollerem i Prophecy Productions, której to wytwórni Empyrium stał się sztandarowym zespołem. W jej barwach zadebiutował pierwszym studyjnym albumem A Wintersunset nagranym w R+A Studio w bawarskim Münnerstadt w przeciągu pierwszego tygodnia stycznia 1996 roku.
Historia Empyrium jest jednocześnie historią Prophecy Productions, gdyż A Wintersunset był także pierwszym materiałem wydanym przez tą młodą, niemiecką wytwórnię.
Muzyka na A Wintersunset to melancholijne, symfoniczne dźwięki klawiszy osadzone na folkowo-metalowym szkielecie. Kompozycje łączą drapieżny growl i operowe, męskie partie wokalne, z głębokimi powolnymi partiami gitary, perkusji i atmosferycznymi dźwiękami syntezatora. Styl ten rozwinięty został na drugim albumie – Songs of Moors & Misty Fields, nagranym w tym samym studio w przeciągu dwóch ostatnich tygodni września 1997 roku. Album zawiera bardziej dojrzałe i bogatsze dźwiękowo kompozycje. Instrumentarium wzbogacone zostało przez flet i wiolonczelę (Nadine Stock, żona U.T. Schwadorfa), które tworzą na albumie charakterystyczny dla Empyrium, melancholijny klimat. Na Songs of Moors & Misty Fields znajduje się najbardziej rozpoznawalny utwór Empyrium – Ode to Melancholy, będący jednocześnie swoistym manifestem gatunku, w którym porusza się zespół.

Rok 1999 przynosi nam trzeci album zatytułowany Where at Night the Wood Grouse Plays. Materiał ten nagrany został w Klangschmiede Studio E (prywatne studio U.T. Schwadorfa). Na okładce albumu znalazł się fragment obrazu norweskiego malarza Theodora Kittelsena. Na albumie tym z zrezygnowano z typowej metalowej konwencji utworów. Kompozycje oparte w głównej mierze na gitarze klasycznej idealnie współbrzmią z czystym wokalem Shwadorfa i nowego członka Empyrium – Thomasa Helma. Sentymentalny folk zawarty na tym albumie sprawia, iż Empyrium staje się pokrewne zespołom takim jak Forseti, Orplid i Ulver (album Kveldssanger).

Wydany w 2002 roku na 3 płytach CD album Weiland zaskakuje jeszcze bardziej dawką melancholii. Każda z płyt jest rozdziałem: Heidestimmung (odgłosy wrzosowisk), Waldpoesie (leśna poezja), Wassergeister (duch wody). Jest to jedyny album grupy, na którym teksty śpiewane są w języku ojczystym członków Empyrium. Partie wokalne są bardziej urozmaicone: od nacechowanych delikatną zadumą i głębokim smutkiem wokaliz czystych, przez iście wagnerowskie, przepełnione pasją operowe partie, po drapieżny blackmetalowy growl (Forgang, Die Schwäne im Schilf). Muzyka oparta jest w przeważającej mierze na gitarze klasycznej, wiolonczeli, fortepianie i na użytym po raz pierwszy fagocie. Jest to czwarty i zarazem ostatni album Empyrium.

W roku 2006 Prophecy Productions podała do wiadomości, iż planowany jest album podsumowujący historię Empyrium. A Retrospective wydano pod koniec listopada tegoż samego roku. Zawiera on zremasterowane kompozycje z wcześniejszych albumów Empyrium, dwa zaaranżowane i na nowo nagrane utwory z debiutu A Wintersunset (The Franconian Woods in Winter’s Silence oraz A Gentle Grieving Farewell Kiss), a także dwie nowe kompozycje w neofolkowym stylu późnego Empyrium – Der Weiher i Am Wolkenstieg. Wydawnictwo to zaopatrzono w szesnasto-stronicową książeczkę, która opisuje inspiracje towarzyszące twórczości Empyrium i ukazuje ewolucję zespołu na przestrzeni lat.

Źródło: www.pl.wikipedia.org/wiki/Empyrium