eFolk.pl

Nazwa zespołu – Ex Usu – pochodzi z języka łacińskiego i oznacza – na mocy zwyczaju. Odnosi się ona tak do naszych inspiracji, jak i do formy, której prostota najbardziej nam odpowiada. Staramy się jednak nie szufladkować tego, co robimy w kategoriach muzyki, określanej jako folk, ale zaliczać nasz repertuar do szeroko rozumianej muzyki alternatywnej.
W dorobku Ex Usu można usłyszeć elementy muzyki dawnej. Obok agresywnych motywów rytmicznych, wspieranych gitarą, czy lirą korbową, występują łagodne brzmienia oparte na melodii granej przez flety i urozmaicane wokalizami.
Na swoim koncie mamy kilka lokalnych sukcesów: wygrana w kujawsko – pomorskim przeglądzie piosenki, I nagroda w przeglądzie muzyki akustycznej, wyróżnienia i parę dobrych recenzji. Utwór Ex Usu pt. „Nojs” (pochodzący z pierwszej płyty pt. „Zwyczajnie”) został wydany na dostępnej w kraju i za granicą kompilacji płytowej „The Best Of Polish Smooth Etno Jazz Folk”.
W 2012 wydaliśmy, korzystając z własnych skromnych środków, oraz drobnego wsparcia przyjaciół, płytę demo pt. „Dobra Myśl”. Zawiera ona 9 autorskich utworów (ok. 45 minut muzyki). Powstała jeszcze w starym składzie:
Marta Wiśniewska – śpiew, flety, Daniel Biesiada – gitara, flety, lira korbowa, instrumenty perkusyjne, Krzysztof Gałązka –instrumenty perkusyjne, Marcin Pietrzak – perkusja, Piotr Komosiński – bas, instrumenty perkusyjne.

Obecny skład zespołu wchodzą: Martyną Renk (śpiew), Daniel Biesiada (lira korbowa, gitara, flet, yamaha multi 12), Marcin Pietrzak (perkusja), Krzysztof Gałązka (bas, instrumenty perkusyjne). Zespół współpracuje z Piotrem Komosińskim (instrumenty perkusyjne, gitara). Fragmenty naszych koncertów są do obejrzenia w Internecie (You Tube).

Obecnie zespół łagodnie skręcił stylistycznie. Coraz mniej słychać w naszej muzyce pogańskich i historycznych brzmień, które wypierane są (choć nie całkiem) przez transowe i trip hopowe klimaty. W trakcie przygotowań jest już materiał, który powstał w obecnym składzie. W lutym 2013 roku nagraliśmy pierwszy singiel pt. „Lot”.

Kontakt: exusu.folk@gmail.com

Tel. 501 673 511 (Daniel Biesiada); Tel. 607 509 984 (Piotr Komosiński)

www.facebook.com/exusu

Materiał własny zespołu

Sami siebie okreslają, jako The Northern California Old Time String Band, co w jakiś sposób definiuje ich muzykę. Jest to granie z pogranicza najbardziej tradycyjnego country i amerykańskiego folku, bez współczesnych naleciałości. W ich muzyce slychać wyraźnie europejskie korzenie, wzorują się na nagraniach folkowych grup z lat 20-tych i 30-tych XX wieku.
Zespół powstał w 1988 roku, założyli go: Chris Carney, Steve Wharton i Michael Harmon, później dołączyła do nich Sue Walters.
Jak dotąd mają na koncie jeden album, zatytułowany „Early Recordings”.
Skład zespołu:
Chris Carney – skrzypce, mandolina i wokal
Steve Wharton – banjo, autoharp, harmonica i wokal
Michael Harmon – gitara wokal
Sue Walters – kontrabas

Acme String Ensemble w Internecie: www.acmestringensemble.com
Zdjęcie pochodzi ze strony zespołu

Daniel Kobialka to skrzypek, który jest obecne jednym z najbardziej znanych muzyków klasycznych i awangardowych. Jednak poza kompozycjami Beethovena, Bartoka, czy Shoenberga – z których wykonania zasłynął – jest też sympatykiem brzmień inspirowanych muzyką ludową.
Wśród jego nagrań i kompozycji znajdują się zarówno u których podstaw leżą tonacje charakterystyczne dla muzyki z Japonii i Jawy, jaki również muzyki wschodnioeuropejskiej i celtyckiej.
Wszystkie z kilkunastu wydanych dotąd przez niego płyt zawierają elementy muzyki klasycznej, folku i world music. Najnowsza płyta nosi tytuł „World on a String”.

Włoska grupa The Drunk Butchers to folk-rockowa kapela grająca muzykę irlandzką. Inspiracją zarówno od strony stylistycznej, jak i repertuarowej jest dla nich zespół The Pogues. Oprócz coverów tej grupy wykonują też własne utwory i tradycyjne piosenki irlandzkie aranżowane na folk-rockowo.
Grupa pochodzi z Bolonii, ma na koncie płytę koncertową wydaną własnym sumptem, a w 2004 roku wydaje album studyjny.
Skład zespołu:
Michele – wokal gitara
Andrea – chórki, gitara, mandolina, łyżki i whistle
Piero – gitara basowa
Thomas – skrzypce
Fabio – akordeon
Gabriele – bębny
Claudio – banjo

Grupa Varsovia Manta działa od 1982 roku. U podstaw jej działalności leżała fascynacja muzyką andyjską. Pierwszymi muzykami, których zainteresowania tchnęły życie w ten projekt byli Bogdan Kupisiewicz, Jacek Tratkiewicz i Marek Kaim. Zespół podjął wówczas współpracę z boliwijskim multi-instrumentalistą Ernesto Cortezem.
Zespół brał w udział w licznych festiwalach, nie tylko muzyki folkowej, ale również w wnielu przeglądach studenckich a nawet rockowych. Wystarczy, że wspomnimy tu takie imprezy, jak Fama, Róbrege, czy Jarocin. Z bliższych muzyce folkowej warto wymienić Festiwal Folkloru Ziem Górskich, Festiwal Kultury Latynoamerykańskiej i Andyjską Fiestę.
Sławę zespołowi przyniosły występy z Warszawskim Chórem Międzyuczelnianym, podczas których wykonywano utwory „Misa Criolla” i „Navidad Nuestra” Ariela Ramireza. Grupa wydała jak dotąd osiem płyt i zwiedziła podczas swoich koncertów wiele krajów Europy.
Grupa, mimo latynoamerykańskich korzeni, sięgnąła w pewnym momencie po tradycyjną muzykę polską, a Marek Kaim zam zaczął komponować utwory inspirowane naszą rodzimą tradycją.
Obecnie w repertuarze zespołu znajdują się zarówno polskie, jak i latynoskie tematy.
Skład zespołu:
Marek Kaim – śpiew, quena, akordeon
Jacek Tratkiewicz – śpiew, gitara
Piotr Korzeniowski – trąbka

Mówi się o nich, że są jedną z najbardziej niedocenionych kapel folkowych w Polsce, natomiast za granicą święcą zasłużone tryumfy. Być może polska scena nie dorosła jeszcze po prostu do tego zespołu.
Kapela zaczynała jadnak, podobnie jak większość naszych rodzimych grup od koncertów i festiwali w Polsce. W latach 1997-2000 wystąpili na niemal wszystkich liczących się imprezach folkowych, zdobywając sporo nagród, m.in. III Miejsce i główną nagrodę organizatorów na „Mikołajkach Folkowych” `97 w Lublinie, oraz II nagrodę w Radiowym Konkursie Muzyki Folkowej „Nowa Tradycja” `98 w Warszawie.
Ich międzynarodowa kariera zaczęła się od występu na na X Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Etnicznej „Tanz&Fest” w niemieckim Rudolstadt. Od tego czasu powoli zmieniają się proporcje, jeśli chodzi o ilość koncertów w kraju i za granicą.
W 2004 roku grupę doceniają Brytyjczycy, przyznając jej główną nagrodę „BBC 3 Awards for World Music 2004” w kategorii „Newcomer”.
Kapela ze Wsi Warszawa (w wersji eksportowej Warsaw Village Band) gra autorskie aranżacje muzyki ludowej, głównie polskiej, stawiając głównie na transowe brzmienie i tradycyjne wokale, wykorzystując tzw. „białe głosy”.
Pierwsza płyta zespołu – „Hop Sasa” – ukazała się tylko w Polsce, natomiast druga – „Wiosna Ludu” – jako „People`s Spring” ma swoje reedycje w kilku krajach Europy. W planach kolejna płyta Kapeli, najprawdowpodobniej zatytułowana „Wykorzenienie”.

Skład zespołu:
Piotr Gliński – baraban z czynelem, chimta, taniec staropolski
Maya Kleszcz – basy, śpiew, basetla, grymasy
Maciej Szajkowski – bębny obręczowe, tabla, dholak, pogwizd, taniec chocholi, stage diving
Sylwia Świątkowska – fidel płocka, skrzypce, ligawki, fujary, śpiew
Wojtek Krzak – skrzypce, kozienicki głos na puszczy, lira korbowa, drumla, streety, headbanging
Magda Sobczak – cymbały, śpiew, bębny

Zespół HRDZA powstał latem 1999 roku, a trzy lata później wydałswój debiutancki album „Muzička”, na którym zarejestrowano 9 autorskich piosenek i 4 interpretacje utworów ludowych. Słowacki dziennikarz muzyczny, Miloš Janoušek, napisał o tej płycie, że jest to „… w pełni dojrzały debiut. Po trzech latach istnienia, jest to zespół posiadający własną tożsamość, w jednoznaczny sposób opisujący folkowe melodie, zespół w którym talent spotkał się z perfekcjonizmem…”

Brzmienie grupy HRDZA łączy w sobie tradycyjny słowacki folklor, wrażliwość liryczną i rockowy wigor z elementami muzyki celtyckiej, jazzowymi rytmami, a niekiedy z klimatycznym psychedelicznym ethno-metalem. Zespół HRDZA jest lubiany za ich charakterystyczne brzmienie, wielobarwne wokale, oraz radość jaką czerpiesz z grania.

Od 2003 roku zespołowi udało się zdobyć kilka nagród na festiwalach i w konkursach, nie tylko na Słowacji ale także w Czechach.

Aktualny skład zespołu:
Veronika Rabadová – wokale
Slavo Gibarti – wokale, gitara klasyczna, flety
Tóno Potočňák – skrzypce, chórki
Robo Hatala – gitara, mandolina, instrumenty perkusyjne, chórki
Lukáš Maťufka – instrumenty perkusyjne, chórki
Marek Szarvaš – perkusja, instrumenty perkusyjne

The Corries tworzyli Ronnie Browne i Roy Williamson.
Grupa została założona w 1962 roku przez Roya Williamsona, Billa Smitha, Rona Cockburna i Paddiego Bella. Muzycy nazwali się „The Corrie Folk Trio and Paddie Bell”.. Później z zespołu odszedł Ron Cockburn, a przyjęto Ronniego Browne`a. Artyści grywali w całym kraju, nagrali pierwsze płyty, jednak rozdzieliły ich rodziny, powiększające się z dnia na dzień. Ronnie i Roy postanowili kontynuować pracę jako duet. Zyskali przychylność publiczności hotelu w Cortachy, gdzie grali – Roy na gitarze, a Ronnie na moothie. Panowie zaczęli poszerzać umiejętności instrumentalne i włączyli do swych utworów mandoliny, banja, flety, gwizdki, harmonijki, skrzypce i wiele innych instrumentów.
Razem obalili mit, że szkocka muzyka to tylko kilty i haggis, wprowadzając do niej nowe życie. Śpiewali pieśni o bitwach, ciemnych uczynkach, miłości, czasem na nowa melodię, używając dziwnych instrumentów, ale zawsze z humorem i wigorem.
W 1990 roku Roy zmarł na raka mózgu. Muzyka The Corries jest wciąż żywa i podoba się wielu ludziom na całym świecie. „The Flower of Scotland”, uważana za hymn narodowy, a śpiewana przez Roya, jest ich najpopularniejsza piosenka. Ronnie natomiast robi solowa karierę, co pozwala przypuszczać, że muzyka The Corries pozostanie żywa jeszcze przez wiele lat.

Folkabbestia to jeden z najlepszych włoskich zespołów folk-rockowych. Jednak powiedzieć o ich muzyce „folk-rock”, to tak, jak nazwać „Titanica” po prostu statkiem. Będzie to prawda, ale jakże niepełna.
Na płytach grupy Folkabbestia możemy spodziewać się połączenia źródeł inspiracji, których nigdy nie spodziewalibyśmy się usłyszeć razem. Piosenki włoskich poetów sąsiaduja tu z muzyką ludową, tematami irlandzkimi, tarantellą, rytmami ska i cygańskim klimatem.
Wszystko to okraszone jest zazwyczaj dowcipnymi tekstami, oczywiście z wyjątkiem pieśni miłosnych, czy rebelianckich.
Grupa nagrała jak dotąd trzy plyty, a jej nagrania znalazły sięna licznych składankach.

Francesco Fiore – gitara basowa
Pino Porsia – flety
Nicola de Liso – perkusja
Lorenzo Mannarini – wokal, gitara
Fabio Losito – skrzypce
Michele Sansone – akordeon

Grupa powstała w 1991 r. jako Little Maidens. Od początku swojego istnienia grała muzykę szkocką, irlandzką, angielską, a jako Maidens także polską, fińska jak i własne kompozycje.
Zespół ma na swoim koncie wspólne koncerty z takimi muzykami jak słynny bretoński duet Myrdhin & Paul Hellou, David Hopkins czy Colum Sands.
Na przestrzeni lat grupa współpracowała z II i III pr. PR , kilkukrotnie nagrywała też programy dla Telewizji Polskiej jak i programów lokalnych. Zagrała bardzo duzo koncertów.
W 1992r. kaseta Little Maidens „Folk Music” była jedną z najlepiej przyjmowanych propozycji na folkowym rynku. W 1994r. Maidens dostali główna nagrodę Polskiego Radia na Festiwalu Muzyki Ludowej Młodych w Sanoku (dziś Nowa Tradycja).
W tym samym roku zespół nagrał materiał dla II pr. PR i wydał go na kasecie pt. „Dwa Swiaty”, gdzie można znaleźć polską i celtycką muzykę w odważnych i
nowych opracowaniach.
Około roku 1996 zespół rozwiazał się.

Little Maidens:
Joanna Borowik – śpiew
Piotyr Ruszkowski – gitary , mandolina , banjo
Jacek Ledworowski – bas , gitara
Paweł Matak – skrzypce

Maidens:
Daria Druzgała – śpiew
Piotr Ruszkowski – gitary
Jacek Ledworowski – bas
Sławek Ratajczyk – akordeon
Paweł Matak – skrzypce