eFolk.pl

Baciarka zaczynała jako folk-rockowa formacja krakowsko-beskidzka. Powstała ona z inicjatywy Piotra Kukuczki, muzyka znanego m.in. ze współpracy z Józefem Brodą. Strona beskidzka, to muzycy ludowi związani z bardziej tradycyjną stroną muzyki folkowej, zaś rockowa, to wykształceni muzycy sesyjni, współpracujący z takimi gwiazdami, jak Renata Przemyk, Grzegorz Turnau, Irek Dudek, czy Goran Bregovic.
Pod koniec 2001 roku ukazała się debiutancka płyta grupy, zatytułowana po prostu „Baciarka”.
Po jakimś czasie Baciarka przekształciła się w zespół akustyczny, nawiązując w ten sposób do tradycyjnego grania kapel góralskich. W akustycznym składzie grupa zarejestrowała album, zatytułowany po prostu „Kapela Góralska Baciarka”.

Skład zespołu:
Piotr Kukuczka – altówka-sekund, śpiew, dowcipy góralskie
Katarzyna Jopek – akordeon, śpiew
Piotr Puszyński : skrzypce-prym, śpiew
Piotr Drabek – kontrabas – śpiew

Baciarka w Internecie: www.kapelabaciarka.pl

Jak twierdzą sami muzycy nazwa „kapela” jest uzywana tak samo przez zespoły rockowe i folkowe. Taka właśnie jest Kapela – góralski zespół folkrockowy.
Pochodzą z Węgierskiej Górki koło żywca. Podstawowym atutem zespołu jest skoczne, bardzo rytmiczne granie. W sumie piosenki Kapeli są niekiedy nieomal punkowe, ale nie ulega wątpliwości że właśnie taka muzyka podoba się publiczności.
Dużą popularność przyniósł Kapeli występ na Przystanku Woodstock, gdzie okrzyknięto ich sensacją festiwalu.
Liderem zespołu jest gitarzysta – Paweł Pieczarka. Jego brat jest basistą, gra też na perkusji. Reszta składu to już sekcja góralska. W większości są to muzycy z wieloletnim stażem
Dwie pełnowymiarowe płyty Kapeli, oraz album z kolendami to ich dotychczasowy dorobek fonograficzny. Najnowszy materiał „Sezon na pieczarki” ukazał się już jako Kapela Pieczarków.

Zespół piosenki żeglarskiej powstał w 1985 r. jako duet. Stąd jego sparafrazowana nazwa od zespołu „Simon i Garfunkel”. Od początku działalności podstawą repertuaru były autorskie kompozycje lidera Mirosława Kowalewskiego – żeglarza, autora tekstów i muzyki. Zespół przejechał tysiące kilometrów tras koncertowych po Polsce i Europie. Występy estradowe, nagrane kasety, ogromna rzesza wiernych słuchaczy (nie tylko żeglarzy!) oraz udział w prestiżowych festiwalach i przeglądach, stawia zespół w czołówce polskich wykonawców piosenki żeglarskiej. Zespół za swą twórczość był wielokrotnie nagradzany, m.in. w roku 2000 – Nagrodą PZŻ za całokształt twórczości. Repertuar zespołu składa się z piosenek o żeglowaniu, tradycyjnych morskich pieśni pracy – tzw. szant, pieśni kubryku – morskich pieśni nie związanych z pracą na żaglowcu, programu kabaretowego i dla dzieci – dydaktyczno-zabawowego, programu poetyckiego-nostalgiczne koncerty „przy świecach” w tonacji poetyckiej.

Zespół występuje w składzie:
Mirosław Kowalewski – aut. tekstów i muz., gitara, śpiew,
Zbigniew Murawski – aut. tekstów i muz., gitara, flażolety, śpiew, aranżacje,
Tadeusz Melon – skrzypce,
Adam Rakowski – gitara basowa.
Monika Szulińska – instr. perkusyjne.

Grupa Cherish the Ladies dorobiła się opinii bardzo dobrego zespołu folkowego. Do powstania tej amerykańsko-irlandzkiej formacji przyczynił się Mick Moloney. Zapewne jedną z przyczyn popularności zespołu może być fakt, że była to pierwsza żeńska grupa celtycka prezentująca się przed tak dużą piblicznością. Trzeba jednak przyznać że członkinie zespołu dysponowały też talentami muzycznymi i wokalnymi.
Skład zespołu, to: Joanie Madden – flet i whistles, Mary Rafferty – akordeon, flet i whistles, Mary Coogan – gitara, banjo, mandolina, Deirdre Connolly – wokal, Donna Long – fortepian, skrzypce, Liz Knowles – skrzypce.
Zespół koncertuje głównie w Północnej i Południowej Ameryce, na Wyspach Brytyjskich, a także, choć rzadziej, w Europie. Cherish The Ladies występowały z takimi sławami, jak James Taylor, Joan Baez, Emmylou Harris, The Clancy Brothers, Tommy Makem, czy The Chieftains. Zdarza się też że występują z zespołem tanecznym. Grupa nagrała jak dotąd osiem płyt.

Zespół powstawał od końca listopada 2000 do przełomu lutego i marca 2001, kiedy to założycielowi, Marcinowi „Padre” Orackiemu, udało się zebrać wszystkich muzyków w jednym miejscu o jednym czasie. Nazwę zaproponował Padre, jest to słowo irlandzkiego oznaczające „radosną dumę” i miało być wykładnikiem filozofii zespołu.
Pierwotny skład Rimead liczył sześć osób: Agnieszka Sroczyńska – skrzypce, Katarzyna Dzieżbicka – flet poprzeczny, Paweł Brągoszewski – GHB, tin whistle, Tomasz Jaworowicz – gitara akustyczna, Kuba Pietrzak – tin whistle, Marcin Padre Oracki – bodhran, łyżki. Niestety, w przeciągu roku Paweł i Kasia odeszli z zespołu. Przez dwa i pół roku zostało odrobinę rozwinięte instrumentarium zespołu, Kuba zakupił low whitle`a, Tomek zaczął grać na bouzuki. Na Dowspudzie 2003, oficjalnie do zespołu został przyjęty gitarzysta który grał z Rimead od początku roku, Marcin „wujek Axis” Żebrowski, grający także na djembe.
Do zespołu dołączył Janek Kłoczko jako wokalista i gitarzysta. Z Tomaszem Jaworowiczem i Marcinem Żebrowskim grupa współpracuje obecnie rzadko, wspiera się za to czasem grą kontrabasisty Piotrka Filipowicza i lutnisty Michała Juszkiewicza. Ostatnimi czasy w skłądzie pojawił się również Szymon Białek, muzyk grający na bouzouki.
Od początku swojej działalności Rimead wykonuje tradycyjną muzykę irlandzką. Jednak bardzo szybko fascynacja zespołami takimi jak Lunasa, Kila, Flook, Solas, prezentującymi trend w muzyce irlandzkiej określany jako „CEOL NUA” – nowa muzyka. Są to zespoły grające muzykę tradycyjną na bardziej nowoczesny
sposób. Obecnie Rimead jest jednym z niewielu zespołów grających w tym stylu w Polsce. Oprócz motywów tradycyjnych, w repertuarze zespołu znajdują się kompozycje własne, utrzymane w konwencji muzyki irlandzkiej.

Aktualny skład zespołu:
Agnieszka Sroczyńska – skrzypce, viola d`amore
Marcin Oracki – bodhran, łyżki
Kuba Pietrzak- whistle
Janek Kłoczko – gitara, wokal
Szymon Białek – bouzouki

Rimead w Internecie: www.rimead.art.pl

Niemiecka nazwa Schlendrian oznacza po polsku tyle, co „utarty trakt”. Muzycy podążają tym traktem już od 20 lat. Początkowo grali muzykę celtycką z silnymi wpływami bretońskimi, którą przerabiali i unowocześniali, wzbogacając elementami rocka i bluesa. W ich repertuarze można znaleźć zarówno jigi, reele, walce i polki, jaki i elementy samby czy cajun. Do tego dochodzą piosenki – śpiewane po angielsku, francusku i niemiecku.
Zespół rozwijał się przepuszczając przez swoje wrota sporą ilość muzyków, których drogi często się rozchodziły. Zadawalający muzyków rezultat dała im dopiero trzecia płyta, która ukazała się w 1994 roku, zatytułowana „Step It Out”. Uzyskała sporą popularność i zyskała dobre recenzje. Podobnie było z kolejnym albumem z roku 1997, zatytułowanym „Irdisch”.
Właściwie polecić można kontakt z tymi dwiema płytami. Poprzednie produkcje – „Ich leb’ alle Morgen” z 1984 i „Andere Wege” z 1989 roku nie należą do rewelacji.

Grupa Czeltic ta dała się poznać jako zespół dowodzony przez charyzmatycznego wokalistę i dudziarza – Václava Routa. W swoim repertuarze grupa ma tradycyjne utwory irlandzkie i szkockie. Zespół grywa zarówno na festiwalach, jak i w pubach, ale również na czeskich imprezach nawiazujących do tradycji szkockich „Highland Games”.

Nazwa Czeltic to powiązanie słów „Czech” i „Celtic”, przy wyjaśnieniu swej nazwy członkowie zespołu nie omieszkają zaznaczyć, że ich kraj był niegdyś zamieszkiwany przez Celtów. Miało to miesce wieki temu, podczas wędrówek ludów, ale faktem jest że archeologowie odnajdywali w Czechach celtyckie grobowce.

Występy Czeltika w Polsce, m.in. na Festiwalu Kultury Celtyckiej w Dowspudzie w roku 2002.
W maju 2003 roku ukazała się debiutancka płyta Czeltic zatytułowana „Still Crazy…”

Skład zespołu :
– Ondřej Hanousek – skrzypce
– Jaroslav Krasničan – flety
– Václav Rout – dudy, łyżki, banjo, wokal
– Lenka Svobodová – bodhran
– Petr Vašek – gitara

Oficjalna strona zespołu: www.geocities.com/czeltic

Zespół Orlek pochodzi ze Słowenii, dokładniej z miejscowości Zagorje. Nazwa grupy pochodzi od szczytu górskiego, który znajduje się w okolicy

Muzykę którą grają zwykli określać jako „folk punk polka rock”, choć nie wyczerpuje to w pełni muzycznych zasbów zespołu. Zwłaszcza że ostatnio znacznie mniej w muzyce punk rocka, a więcej bluesa. Oprócz oczywistych nawiązań do muzyki etnicznej mamy w ich przypadku do czynienia również z zaangażowanymi tekstami, choć nie są one poważne i patetyczne, a często nawet żartobliwe, to dotykają zwykle zagadnień społecznych.

Zespół jest bardzo dobrze przyjmowany przez publiczność, co udowodnił choćby ich występ na jednej z edycji Folk Fiesty. Ich płyty “Adijo knapi” i “Melodije smoga in premoga” były nominowane do nagrody Golden Cock, czyli słoweńskiego odpowiednika Grammy. Udało im się wreszcie otrzymać ta nagrodę za płytę „Salamurca”.

Skład zespołu :
Vlado Poredoš – wokal, gitara
Jure Tori – akordeon, keyboard
Bojan Bergant – gitara
Miha Koritnik – perkusja
Matej Fele – gitara
Mitja Tori – gitara basowa
Miran Mars – saksofon
Ečo Matko – waltornia
Janez Tori – trąbka
Oficjalna strona zespołu: www.orlek.org

Zespół Boresh pochodzi z Kołobrzegu, jego historia zaczęła się w roku 1997, kiedy to trójka młodych muzyków – Łukasz Maskiewicz (bodhran, wokal, tin whistle), Marcin Dąbrowicz (gitara), Patrycja Tułnowska (skrzypce) – zaczęła współne próby. Grupa zaistniała w szerszej świadomości dopiero w roku 2000, kiedy wykrystalizował się nieco obszerniejszy skład. Oprócz wspomnianej trójki zespół współtworzyli wówczas : Monika Beszczyńska – skrzypce, Marek Przewłocki – mandolina i Irek Misiak – gitara basowa.
Wówczas to Boreash pojawił się m.in. na EXPO 2000 w Hannoverze, a także w popularnych programach telewizyjnych.
Rok 2001 to pojawienie sie kolejnych muzyków w skladzie grupy. Są to Rafał Mędlewski- klawisze i Bartek Grudziński – perkusja. Wówczas brzmienie zespołu skłania się w kierunku celtyckiego rocka. Wśród inspiracji wymieniają zarówno grupy takie jak Dervish, Solas, Altan i Lunasa, jak i Jethro Tull, oraz ciężko grające kapele rockowe.
Kolejny rok przyniósł zmianę składu. Z grupy odeszli Monika Beszczyńska i Marcin Dąbrowicz. Pojawił się natomiast Wojtek Kucharski, grający na gitarach. W tym składzie powstałą debiutancka płyta Boreash – „Celtica”.
Kolejne koncerty, zarówno na niewielkich imprezach, jak i na duzych festiwalach przyspożyły grupie spore grono zwolenników. Obecnie zespół pracuje nad materiałem na drugą płytę.

Aktualny skład grupy :
– Justyna Wołoch – skrzypce
– Rafał Mędlewski – klawisze
– Łukasz Maskiewicz – bodhran, wokal
– Irek Misiak – bas
– Wojtek Kuchrski – gitara elektryczna
– Robert Kwiatkowski – perkusja

Wspólne zamilowanie do konkretnego gatunku muzyki – folku celtyckiego – zaowocowalo powstaniem w kwietniu 2000r. zespolu muzyki celtyckiej Oúld Land (czyt. old land). Obecny sklad grupy tworza:

Skład zespołu:
Ewelina Grygier – tin whistle, low whistle
Jarosław Wietrzyński – tin whistle, low whistle, bozouki
Katarzyna Kapusta – skrzypce
Barbara Karlik – śpiew
Patrycja Napierała – bodhran
Mateusz Tunkiel – gitara akustyczna
Szymon Fokt – kontrabas
Oúld Land to staroangielski zwrot, oznaczający „starą ziemię”, tak bowiem Normanowie określali sąsiednią wyspę – Irlandię.
Mówiąc o osiągniźciach zespołu wymienić warto możliwość skonfrontowania swoich sił z najlepszymi na scenie folkowej podczas VI Międzynarodowego Festiwalu Celtyckiego „Celt 2000” w Poznaniu (29.09 – 8.10.2000), wysokie noty przyznawane przez jurorów kilku konkursów zespołów amatorskich (m.in. 3 miejsce i nagroda publiczności podczas Konkursu Mlodziezowych Grup Muzycznych Wielkopolski – Czarnków 2001 – 25.05.2001), a takze liczne koncerty w kraju i za granica.
Dobierając repertuar staramy się nie tylko czerpac z dorobku kultury Celtów, ale takze wskazywać na uniwersalizm tejze muzyki, której subtelne dzwieki znakomicie przekładają sie z utworami pochodzącymi z m.in. Polski i Szwecji.
UWAGA: Z dniem 5 października 2002 grupa Oúld Land kończy działalność !