eFolk.pl

Czeski wokalista – Tomáš Kočko – oscyluje wokół klimatów folkowych i muzyki dawnej. Gra też na gitarze i mandolinie. Pisze sporą część wykonywanego repertuaru muzycznego. Tomáš występuje i nagrywa płyty z zaprzyjaźnionymi muzykami pod szyldem Tomáš Kočko & Orchestr.
Piosenki, które powstają pod szyldem Tomáš Kočko & Orchestr można podzielić na dwa rodzaje. Pierwszy, to współczesne kompozycje do tekstów Ladislava Nezdarila, specyficznego poety operującego językiem baśni i legend. Grupa Tomáša Kočko przyczyniła się do sporej popularności tego autora.
Drugi nurt w muzyce grupy to piosenki góralskie. Ich specjalnością są zbójnickie pieśni poświęcone Ondraszkowi.

Skład zespołu

Tomáš Kočko – gitara, mandolina, drumla, wokal
Petra Václavíková – flety, róg, cymbały cytrowe
Pavel „Šaman” Hanousek – skrzypce
Petr Hladík – instrumenty perkusyjne, cymbały cytrowe
Jiří „Tynčan” Vágner – kontrabas

Grupa Kulgrinda powstała w 1990 roku z inicjatywy Inii i Jonasa Trinkunasów. Ich główną inspiracją są stare, po części już zaponiane melodie i pieśni pogańskiej Litwy. Szczególnym sentymentem darzą oni kult słońca i charakterystyczną dla neopogaństwa jedność człowieka z naturą. Ich dotychczasowe dokonania fongraficzne dotyczą właśnie takiej tematyki.
Grupa nagrała trzy autorskie materiały – kasetę “Old Lithuanian secret path”, oraz płyty “Rite of Fire” i „Perkuno Giesmes”. Członkowie zespołu uczestniczyli też w nagraniu folk-metalowego projektu o nazwie Žalvarinis, będącego wspólnym przedsięwzięciem folkowej grupy Kulgrinda i metalowego zespołu Ugnelakis.
W 2003 roku Kulgrinda był gościem Festiwalu Kultury Celtyckiej w Dowspudzie.

Oficjalna strona zespołu: www.romuva.lt/kulgrinda

Zespół powstał w 1998 roku, w pubach mglistej Normandii, jednak jego obecne wcielenie występuje na scenach od 2011 roku. Muzyka Celtiki nawiązuje do tradycji celtyckiej, zarówno tej z Wysp Brytyjskich, jak i np. z Galicji.
W ich repertuarze znajdują się tańce, pieśni i szanty, grane z towarzyszeniem zachrypniętego akordeonu i chrapiących dud.
W ciągu ostatnich 7 lat, czyli od czasów gdy zespół zaczął być trochę bardziej znany, zagrali ponad 350 koncertów, towarzysząc na scenach takich wykonawcom, jak Ronan LeBars, Nicolasa Quemener, Tri Yann czy braci Guichen.

Skład zespołu:
Mourad Dendani – głos, gitara
Jean-François Capela – instrumenty perkusyjne
Simon Cesaroni – akordeon diatoniczny, flety, dudy i bombarda, głos

Zespół Connor urodził się wiosną 1998 roku w Gdyni podczas sesji muzycznych na korytarzach akademika Wyższej Szkoły Morskiej, a później (kiedy studenci nawigacji mieli nas dość) w nadmorskiej tawernie „Contrast”. W niej też miały miejsce pierwsze mniej i bardziej oficjalne koncerty. Przez ten czas zespół ulegał wielu metamorfozom od zmiany składu po zmiany w stylu grania.
Nasz repertuar to w większości tańce irlandzkie, szkockie i bretońskie, aranżowane jednak mniej tradycyjnie a po naszej myśli; inspiracje czerpiemy zarówno z klasyków wyspiarskich jak i naszych rodzimych. Największy jednak wpływ na nasze granie miały spotkania z muzykami z Irlandii i Szkocji.
Najważniejsze dla nas to grać FOLK, ponieważ ten właśnie rodzaj muzyki uważamy za najdoskonalszy, najbardziej pierwotny i żywiołowy, dający nam możliwość podróży w najgłębsze zakamarki wyobraźni; możliwość wyrażania naszych pasji. Chociaż skupiamy się głównie na tematach irlandzkich nie stronimy od innych motywów. Staramy sie być elastyczni i wciąż szukamy naszej drogi w muzyce.

Skład zespołu:

Tomasz „Conor” Hałuszkiewicz – flety, whistles, uillean pipes
Paweł Grodzki – bodhran, gitara, instrumenty etniczne i różne takie inne, wokal
Karol Piskorz – gitara
Sebastian Czapliński – instrumenty perkusyjne

Kontakt:
Tomasz Conor Hałuszkiewicz – conorfolk@tlen.pl

Zespół działa przy Regionalnym Ośrodku Kultury i Sztuki w Suwałkach
Jest jednym z najciekawszych brzmień muzyki celtyckiej w Polsce. Występy na licznych festiwalach, przeglądach i koncertach pokazały, że potrafi wciągnąć do zabawy wszystkich – bez względu na wiek. Chociaż muzycy nie ukrywają swoich fascynacji folklorem irlandzkim, z równie dobrym powodzeniem wykonują utwory ludowe, których źródłem są archaiczne pieśni i melodie Suwalszczyzny. Autorskie aranżacje nadają ich utworom raz swojskie słowiańskie brzmienie, raz taneczność irlandzkich pubów, a innym razem doprawiają im ostre, rockowe pazury
Latem `96 członkowie zespołu gościli w Szkocji i Irlandii, gdzie brali udział w festiwalu muzyki celtyckiej w Sligo. Bezpośredni kontakt z żywiołową muzyką oraz pubowe sesje z irlandzkimi muzykami okazały się bardzo owocne.
Byli gośćmi największych festiwali folkowych w kraju, m. in.: Euro Folk 2000 – Sanok, Dowspuda `96 – 2000, Celt 2000 – Poznań, Folk Fest `98 – Krotoszyn oraz Konkurs Muzyki Folkowej Polskiego Radia „Nowa Tradycja” 2000 w Warszawie.
Latem 2000 grupa brała udział w festiwalu „Blues, Country, Rock” na Litwie, gdzie odbyła trasę koncertową. Prócz tego zespół zagrał wiele większych i mniejszych koncertów w całym kraju. Był gościem obok takich gwiazd jak BRAINSTORM ,OTTAWAN- legenda muzyki disco oraz SKAMP – uczestnik festiwalu Eurowizji reprezentant Litwy- zdjęcia z tej imprezy oraz plakat można zobaczyć na naszej stronie.
Ci, którym spodobała się muzyka zespołu mogą jej słuchać z debiutanckiej kasety zatytułowanej po prostu „Shamrock” W grudniu 2001 r. zespół wydał swoje dwie płyty pt. SZKOCJA oraz składanka z utworami muzyki irlandzkiej CELTIC- wydawca FUTUREX.
2003 rok to okres wielu koncertów w całej Polsce, wizyta w programie TVP1 „Kawa czy Herbata” oraz koncert na żywo w Polskim Radiu Białystok. Jednak najważniejszym wydarzeniem dla zespołu w 2003 r.była nominacja no nagrody FRYDERYK 2002 w kategorii Etno/Folk za składankę CELTIC.

Skład zespołu:
Ewa Bogdan – skrzypce
Agnieszka Basałaj – śpiew
Jerzy Puza – akordeon
Bogdan Topolski – gitara
Bernard Bogdan – gitara basowa
Adam Tyczkowski – perkusja

Beggars Row łączą w swoim repertuarze tradycyjną muzykę Irlandii i Szkocji z kompozycjami współczesnymi, głównie własnego autorstwa. Sześcioosobowy zespół którego muzycy pochodzą, bądź też osiedlili się w Glasgow uważa się za jeden z lepszych szkockich zespołów koncertowych. Sami muzycy najmilej wspominają egzotyczne tournee po Rosji, gdzie w ciągu trzech tygodni dali 17 koncertów. Określono ich tam jako „Najlepszych szkockich ambasadorów w Rosji, ponieważ ich muzyka i talent pomogły zrozumieć szkocką dumę i duszę”.
Trudno chyba o lepszą recenzję. Pamiątkami po tej wizycie są elementy muzyki rosyjskiej i ukraińskiej, które muzycy zamierzają przemycić do swego repertuaru, oraz piosenka „Glasgow to Moscow” autorstwa Angusa Spankie, skrzypka i mandolinisty zespołu.
Jak na zespół dość młody osiągnęli już wiele, o czym świadczyć mogą wspomniane występy w Rosji (na zaproszenie Ambasady Brytyjskiej), Belgii, Norwegii, Danii i Stanach Zjednoczonych.
Mimo iż ich debiutancka płyta „Soldiers of Peace” (wyprodukowana przez Iana MacCalmana z The MacCalmans) wydana została całkiem niedawno, bo w roku 2000, zdążyła już zebrać niezłe recenzje i do czołówki najlepszych albumów roku 2000 w plebiscycie „New Folk Sounds Magazine”.
Najnowsza płyta zespołu (właściwie oficjalny bootleg) nosi tytuł „Almost Sober Live” i sprzedawana jest za posrednictwem poczty i na koncertach.
Jako ciekawostkę warto zaznaczyć, że wokalista Beggars Row – Neil Nicholson – występował m.in. z Incredible Strings Band.

Oficjalna strona zespołu: www.beggarsrow.supanet.com

Fling to rodzaj irlandzkiego tańca, rozpowszechniony głownie w Kerry, Mayo i Donegalu. Jest to też muzyczny sekstet grający w Holandii muzykę irlandzką.
Muzycy tłumaczą wybór takiej nazwy ich szacunkiem dla irlandzkiej tradycji muzycznej. Ich aranżacje wierne są folkowemu akustycznemu brzmieniu, bez zbędnych manieryzmów i naleciałości.
Z pierwszego składu zespołu odeszło dwóch muzyków – Chris Kalsbeek i Khoji Wesselius, obaj opuścili zespół w roku 1999. Ślad po nich pozostał na pierwszym albumie zespołu, wydanym rok wcześniej. Wówczas to so zespołu dołączył Peter Rechsteiner, grający na gitarze i bouzouki. Przez jakiś czas muzycy grali w piątkę. Na początku 2000 roku grający dotychczas w zespole skrzypek Dolf Patijn został zastąpiony przez Petera Zijlstrę. W połowie tegoż roku Peter Rechsteiner odszedł zakładając własną kapelę – Shannon (nie mylić z naszym rodzimym Shannon). Jego miejsce zajął Toon van den Boogaard. Wkrótce powrócił do zespołu flecista Konji Wessulius.
Pozostali członkowie grupy, to wokalista Gerrit Breteler, Evertjan’t Hart – grający na dudach irlandzkich, oraz Niels Schotsman na instrumentach perkusyjnych.

Po rozpadzie The Nips (Nipple Erectors), pierwszej kapeli Shane’a MacGowan’a, basista Shanne Bradley (znany też jako Shanne Hasler) wykorzystał nazwisko MacGowan do stworzenia własnego zespołu. Wkrótce zespół przyjął nazwę The Men They Couldn’t Hang. Pozostałymi członkami grupy stali się : wokalista grupy Cush, gitarzysta i autor piosenek – Paul Simmonds, wokalistę Phil „Swill” Odgers, i perkusista John Odgers.
Podobnie jak The Pogues MacGowan’a, równierz TMTCH grali tradycyjną muzykę folkową z dodatkiem punkowej energii.
Ich pierwszym poważnym osiągnięciem był koncert na alternatywnym festiwalu muzyki country w Londynie 1994 roku, po którym zainteresował się nimi Elvis Costello. W 1995 roku ówczesny członek The Pogues – Philip Chevron wyprodukował debiutancki album grupy – „Night Of The Thousands Candles”. Znalazła sięna nim ich własna wersja piosenki Erica Bogle’a „The Green Fields Of France” , która stała się hitem w audycji Johna Peela w BBC. W 1996 roku ukazała się EP-ka „Greenback Dollar”, poprzedzająca album „How Green is the Valley”. Zespół wciąż podnosił kwalifikacje.
Przełomowym okazał się dla nich album „Waiting for Bonaparte” z 1988 roku, który już wyraźnie określał stylistykę zespołu. Kolejne – „Silvertown” z 1989 roku i najbardziej wygładzony w ich karierze „The Domino Club” utwierdziły ich reputację.

Litewska formacja Airija od 1992 roku zajmuje się szeroko pojetym celtyckim folk-rockiem. Swoją muzykę uważają za specyficzny język, którym moga komunikować się z ludźmi, bez względu na bariery kulturowe.
Śpiewają jednak sporo po litewsku, dlatego też ich popularność ogranicza się do Litwy.
W 1994 roku wydali kasetę „Yra”. Rok później ukazała się reedycja tej pozycji w innym wydawnictwie). Równolegle ukazała się kolejna kaseta – „Čia”. Płyta i kaseta „Yra Čia” to nie zawartość dwóch poprzednich materiałów, a akustyczny koncert zespołu. W 1996 roku ukazał się album „Pasaka”.

Skład zespołu:

Darius Mileris Noah – wokal, gitary
Asta Simanaviciute – perkusja, tambourine
Kostas Radlinskas – gitara basowa
Eimantas Belickas – skrzypce, dudy, klarnet, saksofon, wokal

Oficjalna strona zespołu: www.soften.ktu.lt/~dariusk/airijawokal

O swojej muzyce mówią że są to „XIX-wieczne pieśni irlandzkie i szkockie, które napisaliśmy w zeszłym tygodniu. I taki rzeczywiście był początkowo repertuar tej amerykańskiej kapeli. Własne piosenki, pisane przede wszystkim przez lidera zespołu – Henka Milne – znalazły się na wydanym w 1999 roku albumie „The Volunteers”.
Od tego czasu zespół troszkę się zmienił, potrafi ostrzej przykopać i sięga też po repertuar tradycyjny. Nowe aranżacje znanych piosenek wypełniły wydany w 2001 roku album „Whisky, Love & Disaster – American Celtic”.

Oficjalna strona zespołu: www.thevolunteers.com