Autorem lub współautorem niemal wszystkich kompozycji In The Labyrinth jest ojciec chrzestny kapeli – Peter Lindahl. Zawarte na tej płycie historie pełne są nawiązań do mitów, legend i dawnych opowieści („Nargal”, „Dryad”, „Jabberwocky”), ale również do bardziej współczesnych elementów kultury, np. do literatury („Night of the Baskerville killer”).
Muzyka zawarta na płycie „Dryad” może być określana jako art-folk, czy też folk progresywny. Sporo tu brzmień bazujących na klimatach acid folkowych z lat 70-tych, z właściwymi dla tamtego czasu orientalizmami (np. „Lost in the woods” czy „Nargal”). Dominuje jednak (choć nie zawsze) formuła akustyczna, pasująca do opowieści rodem z krain fantasy.
Mimo, że nawiązania do muzyki wschodu (przede wszystkim Turcji) są dość czytelne, to słuchać, że mamy do czynienia z grupą wychowaną raczej w kulturze zachodu. Myślenie o muzyce o kształt kompozycji przywodzą na myśl produkcje takich artystów, jak Dead Can Dance (gdyby zagrali bardziej współcześnie, np. z basem), Arcana, a nawet nasz rodzimy Kwartet Jorgi.
Płyta i kapela ze wszech miar godne polecenia.

Rafał Chojnacki