Zespół wokalno-instrumentalny. Powstał w styczniu 1971 r. w Warszawie. Grupę tworzyli: Elżbieta Dmoch (wokal, flet; eks-Warszawskie Kuranty), Janusz Kruk (gitara, wokal; eks-Warszawskie Kuranty) oraz Andrzej Rybiński (gitara basowa, wokal; eks-Kanon Rytm). Muzycy spotkali się w trakcie nagrywania muzyki do inscenizacji śpiewogry „Janosik, czyli na szkle malowane” w Teatrze Polskim w Warszawie. Pierwotnie grupa miała nosić nazwę Smak Miodu. Kierownikiem organizacyjnym Dwa plus Jeden został Jan Szewczyk. Przed szerszą publicznością zespół wystąpił podczas IX KFPP w Opolu w 1971 r. prezentując fragmenty widowiska „Janosik, czyli na szkle malowane”. Miesiąc później Dwa plus Jeden wyróżniono na V FPŻ w Kołobrzegu za utwór „Już nie będę taki głupi”. Latem 1972 r. zespół dokonał kolejnych nagrań dla Młodzieżowego Studia „Rytm”, w grudniu zarejestrował materiał na debiutancki album. Stopniowo zmieniało się brzmienie grupy, ewoluujące od folk rocka do disco. Nowym muzykiem Dwa plus Jeden został multiinstrumentalista Tomasz Rostkowski (eks-Hagaw, Paradox), którego z końcem 1973 r. zastąpił Cezary Szlązak (saksofon, klarnet, instumenty klawiszowe, wokal; eks-Dylemat). W latach 1973-1977 grupa znajdowała się w czołówce krajowych wykonawców. Pierwsze dwie płyty długogrające zostały „Złotymi Płytami”. Wykonawcy wystąpili m. in. na FPŻ w Kołobrzegu (1972, 1973), „Festiwalu Krajów Nadbałtyckich” w Rostocku (1972), XII KFPP w Opolu (1973), Festiwalu Muzyki Współczesnej w Edynburgu (1973), MFP w Sopocie (1974, 1975, 1976), Festiwalu „bratysławska Lira” (1975, 1976), „Schlager Festivalu” w Dreźnie (1975), III Polskich Targach Estradowych „Poltest” w Łodzi (1976) i XIII Festiwalu „Złoty Orfeusz” w Słonecznym brzegu (1977). Trzeci album zespołu zawierał rozbudowaną suitę, poświęconą Zbigniewowi Cybulskiemu, prezentowaną wcześniej na koncertach w Opolu i Sali „Kongresowej”. W nagraniu płyty „Teatr na drodze” grupę wspomagali m. in. Czesław Niemen (instrumenty klawiszowe) i Zbigniew Hołdys (gitara; eks-Dzikie Dziecko). Z. Hołdys współpracował z grupą do września 1978 r., kiedy w Dwa plus Jeden pojawił się Marek Śnieć (gitara; eks-Saloon). W 1982 r. grupa wyjechała na występy do USA. Po niepowodzeniu za granicą zespół skoncentrował się na rynku krajowym. Obok E. Dmoch, J. Kruka i C. Szlązaka zespół tworzyli: Krzysztof Słotkowicz (gitara; eks-Pixi-Dixi-Land), Bogusław Mietniowski (gitara basowa; eks-Telegram) i Wacław Laskowski (perkusja). Zespół, aktywny do końca lat 80., wylansował szereg popularnych przebojów: „Czerwone słoneczko”, „Chodź, pomaluj mój świat”, „Hej, dogonię lato” (1972); „Wstawaj, szkoda dnia”, „Na luzie” (1974); „Ding, dong”, „Windą do nieba”, „Orkiestra klownów” (1978); „Z popiołu i wosku” (1979); „Kalkuta nocą”, „Nic nie boli” (1982); „XXI wiek”, „Requiem (dla samej siebie)”, „Superszczur”, „Chińskie latawce” (1983). Kres działalności grupy przyniosła śmierć J. Kruka 18 czerwca 1992 r.

Źródło: Polska muzyka.info