Należy przyznać że na rodzimej scenie folkowej Ula stanowi pewien wyjątek. Dominują głównie zespoły, nastawione niekiedy na rozbudowane instrumentarium, a tymczasem głównym instrumentem Uli jest głos. Śpiewa zazwyczaj z towarzyszeniem gitary, niekiedy mandoliny i bodhranu. Jej repertuar stanowią głównie utwory z kręgu kultury celtyckiej, wykonywane ze sporym pietyzmem. Są to dość ciekawe opracownia zarówno tradycyjnych piosenek folkowych, jak i bardziej współczesnych utworów. Na uwagę zasługuje fakt, że niekiedy aranżacje odwołują się do starych wersji utwórów, innych niż powszechnie znane, lub prezentowane przez rodzimych (i nie tylko) wykonawców muzyki folkowej.
Zarówno zdolności wokalne jak i dobór repertuaru przypominają wczesne dokonania Joan Beaz. Jest to myślę dość dobry tor, zwłaszcza że póki co Ula podąża nim sama, nie ma raczej konkurencji w takim rodzaju folkowego muzykowania.
W dorobku fonograficznym wokalistki znajdują się dwie pozycje: „Minstrel’s Songs” (tylko kaseta), oraz „Live Minstrels” (tylko płyta).

Taclem