Billy Bragg zaliczany jest do twórców brytyjskiej sceny lewicowej. Powodem tego jest głównie społeczny charakter jego utworów. Wywodzi się on w równej mierze z punk rocka, co i z folkowej tradycji Woody Gurthiego i Boba Dylana. Z wrodzonym uporem od lat śpiewa z towarzyszeniem elektrycznej gitary swoje piosenki o miłości i polityce. Mimo iż najważniejsze w jego piosenkach wydawałyby się teksty – Bragg nigdy nie zaniedbywał warstwy melodycznej, dzięku której znacznie łatwiej zapadają one w pamięć.
Billy Bragg zaczynał swoją karierę w punkowj grupie Riff Raff, pod koniec lat 70-tych. Istniała ona jednak tylko kilka miesięcy. Wówczas trafił do wojska, ale szybko się z niego wydostał – za kwotę 175 funtów. Po odejściu z armii podjął prace w sklepie muzycznym. W tym samym czasie pisał już swoje punkowe i folkowe protest songi. Później zaczął występować, korzystając z każdej niemal okazji. W 1983 roku ukazała się jego pierwsza EP „Life`s a Riot with Spy Vs. Spy”, trafiła na 30 miejsce na brytyjskiej liście wydawictw niezależnych. Wydany rok później album „Brewing Up with Billy Bragg” dotarł do miejsca 16.
Bragg powoli zdobywał sławę w Wielkiej Brytanii, pokazywał się również na lewicowych zebraniach, akcjach, i benefitach w całym kraju. Współpracował też z „Red Wedge” – socjalistycznym kolektywem muzyków, w którym działał również Paul Weller. W 1985 roku jedna z jego piosenek – „New England” w wykonaniu Kirsty MacColl znalazła się na siudmym miejscu brytyjskiej listy singli. Kolejny rok, to kolejny album Bragga – „Talking to the Taxman About Poetry”, tym razem z instrumentalnymi dodatkami (takie instrumentu jak fortepian, czy róg).
Jego wersja beatlesowskiego utworu „She`s Leaving Home”, która znalazła się na albumie składankowym „Sgt. Pepper Knew My Father” z piosenkami czwórki z Liverpoolu stała się na liście singli numerem jeden w 1988 roku. Na tym samym singlu promującym album znalazł się utwór „With a Little Help from My Friends” w wersji grupy Wet Wet Wet. W tym samym roku pojawiła się EP Bragga „Help Save the Youth of America” i kolejny album „Workers Playtime”, który został wyprodukowany przez Joe Boyd`a (producent m.in. Fairport Convention i R.E.M.). Boyd pomógł Braggowi „poszerzyć” nieco dźwięk. Wokalistę nagrano z towarzyszeniem pełnego zaspołu.
Zrealizowany w 1990 roku album „The Internationale” był zbiorem lewicowych hymnów, zawierał też kilka wczesnych utworów Bragga. Na płycie „Don`t Try This at Home” z 1991 roku Bragg znów gra z zespołem, jest to album najbliższy muzyce pop. Billy Bragg na kilka lat zniknął ze sceny zajmując się wychowaniem dziecka. Wrócił w 1996 roku z płytą „William Bloke”. W 1998 roku połączył swe siły z amerykańską grupą grającą alternative country – Wilco. Celem było zarejestrowanie albumu „Mermaid Avenue” z niepublikowanymi tekstami autorstawa Woody Guthrie`go. Następnie ukazała siępłyta „Reaching to the Converted”, na której zgromadzono rzadkie nagrania artysty, a w roku 2000 Bragg i Wilco zarejestrowali drugą część „Mermaid Avenue”.

Oficjalna strona artysty: www.billybragg.co.uk

Taclem