Niemiecka nazwa Schlendrian oznacza po polsku tyle, co „utarty trakt”. Muzycy podążają tym traktem już od 20 lat. Początkowo grali muzykę celtycką z silnymi wpływami bretońskimi, którą przerabiali i unowocześniali, wzbogacając elementami rocka i bluesa. W ich repertuarze można znaleźć zarówno jigi, reele, walce i polki, jaki i elementy samby czy cajun. Do tego dochodzą piosenki – śpiewane po angielsku, francusku i niemiecku.
Zespół rozwijał się przepuszczając przez swoje wrota sporą ilość muzyków, których drogi często się rozchodziły. Zadawalający muzyków rezultat dała im dopiero trzecia płyta, która ukazała się w 1994 roku, zatytułowana „Step It Out”. Uzyskała sporą popularność i zyskała dobre recenzje. Podobnie było z kolejnym albumem z roku 1997, zatytułowanym „Irdisch”.
Właściwie polecić można kontakt z tymi dwiema płytami. Poprzednie produkcje – „Ich leb’ alle Morgen” z 1984 i „Andere Wege” z 1989 roku nie należą do rewelacji.

Taclem