Young Dubliners „9”

Young Dubliners „9”

Nowa płyta wydawana przez grupę taką jak Young Dubliners, to zawsze ciekawe wydarzenie. Nawet jeżeli nie wszystkie płyty tej formacji są równie dobre, jak najwcześniejsze – „Rocky Road”, „Red” i „Breathe” – to jednak na każdą nową płytkę Młodych Dublińczyków z Los Angeles patrzę z dużą nadzieją. Choć z dwójki prawdziwych Dublińczyków, którzy zakładali zespół został już tylko wokalista i gitarzysta Keith Roberts (Paul O`Toole opuścił zespół jeszcze pod koniec ubiegłego wieku), autorskie piosenki tej formacji nie zmieniły zbytnio swego charakteru. Wciąż są to fajne utwory, pisane w lekkiej, irlandzkiej manierze. Zmieniło się jednak nieco podejście do aranżacji.Począwszy od płyty „Absolutely” z 2002 roku zespół stawał się coraz bardziej rockowy, aż wreszcie folkowe elementy okazały się jedynie ozdobą. Nadzieje odżyły wraz z rewelacyjną płytą „With All Due Respect – The Irish Sessions”, na której zespół oddał hołd swoim folkowym mistrzom – The Dubliners i The Pogues. Kolejny album („Saints and Sinners”), był znów bardziej pop-rockowy, choć z wyraźnymi irlandzkimi akcentami. W międzyczasie ukazała się jeszcze wirtualna EP-ka (dostępna tylko w sieci), zatytułowana „St. Patrick`s Day Party Jam”, zawierająca znów folkowe przeboje.

Na „9” wracamy do regularnej dyskografii i bardziej radiowych utworów, choć na szczęście nie pozbawionych folkowych elementów. Miłośników starszych płyt Młodych Dublinersów mogą zainteresować takie kompozycje, jak „Rain”, „Seeds Of Sorrow”, „Abhainn Mór”, „Fall” i „Only You & Me”. To połowa płyty, nie jest więc tak źle.

Pozostałe też mają w sobie coś z irlandzkiego rocka, ale raczej z takich grup, jak Stiff Little Fingers, The Undertones czy The Boomtown Rats.