Roman Tkaczyk – „Wielkie podróże”
Mam z tą płytą spory problem. Z jednej strony chciałbym ocenić ją najbardziej rzetelnie jak to możliwe, z drugiej jednak zdaję sobie sprawę z tego, jakie ograniczenia nakłada na recenzenta fakt, iż tekst ma się ukazać na portalu poświęconym muzyce folkowej. Prezentowane są tu różne odcienie folku, w tym również takie, do których muzyce Romana Tkaczyka bardzo blisko, to jednak spojrzenie na ten album będzie wymagało co najmniej dwóch różnych perspektyw.
Merkfolk „Echo”
Trochę to nietypowe, że znajomość z muzyką jakiegoś zespołu zaczynam od płyty, która nie zawiera muzyki charakterystycznej dla danego wykonawcy. Jednak na grupę Merkfolk, która gra już od 2013 roku, trafiłem trochę przypadkiem, podczas przeglądania kandydatów do Wirtualnych Gęśli za rok 2020. Wcześniej słyszałem już o tym zespole, jako o polskiej folk-metalowej kapeli z growlującą wokalistką, jednak nigdy nie było okazji, by bliżej zapoznać się z ich twórczością.
Lothepus „Cowboyhjarta”
Pod pseudonimem Lothepus ukrywa się Leif Einar Lothe, norweski muzyk i prezenter telewizyjny, znany przede wszystkim z prowadzenia stylizowanej na dokument serii komediowej „Fjorden Cowboys”. Miała ona kilka sezonów, więc Lothepus stał się w międzyczasie osobowością telewizyjną. Do tej właśnie serii nawiązuje wydany w 2014 roku album „Cowboyhjarta”. Znajdziemy na nim muzykę z pogranicza country i folk-rocka.
Na zdjeciu, zamieszczonym na okładce meldują się Karel Holas i František Černý. Faktem jest, że tylko oni zostali z klasycznego składu tej czesko-morawskiej grupy. Jednak to Černý jest najważniejszą wizytówką zespołu. Wraz z młodymi muzykami i zaproszonymi gośćmi ten klasyczny folk-rockowy zespół nagrywa płytę, którą będzie można postawić na półce obok najlepszych albumów sygnowanych przez Čechomor.
Fińska grupa Rönsy to żeńskie trio, które od kilku lat z powodzeniem koncertuje, dając publiczności możliwość obcowania ze współczesnymi opracowaniami tradycyjnej fińskiej i fino-szwedzkiej muzyki ludowej. Spora w tym zasługa wirtuozerskiej gry Maiji Kauhanen (kantele) i Kaisy Ristiluoma (akordeon).
Krakowski festiwal Shanties, to największa w Polsce impreza, gromadząca fanów pieśni spod żagli, w różnych odsłonach. Od 40 lat jest mekką miłośników morskiego folku, zarówno w tradycyjnych, jak i bardziej nowoczesnych odsłonach. Nic więc dziwnego, że impreza ta została nazwana Festiwalem Festiwali. W tym roku, podobnie jak wiele innych popularnych wydarzeń, Shanties odbywa się w formie koncertów, transmitowanych on-line. Wszystkich koncertów można szukać na stronie festiwalu w serwisie YouTube.
Festiwal startuje 25 lutego, rozpoczynając się o godz. 18, od koncertu „W portowej tawernie”, który poprowadzi Paweł Jędrzejko z grupy Banana Boat. Będą to głównie występy morskich bardów, wśród których znaleźli się m.in. Marta Kania, Andrzej Korycki i Dominika Żukowska, Waldemar Mieczkowski i Jerzy Porębski.
Piątkowy koncert (26.02) również rozpocznie się o godz. 18, a poprowadzi go aż czterech mistrzów ceremonii. Będą to: Janusz Bujko, Bartłomiej Kiszczak, Zbyszek Murawski i Tomasz „Emeryt” Lenard. W programie koncertu, zatytułowanego „Bezkres oceanu”, znaleźli się m.in.: Cztery Refy, Flash Creep, Jan i Klan, Mechanicy Shanty, North Wind, Orkiestra Samanta, Zejman i Garkumpel, Znienacka Project oraz pierwszy w tym roku wykonawca zagraniczny, zespół Pyrates!.
Sobotę, podobnie jak to miało miejsce w latach ubiegłych, rozpocznie o godz. 12, występem zespołu Klang, który przedstawi repertuar dla dzieci. Muzycy Klangu, wraz z kolegami z grupy The Nierobbers, poprowadzą również wieczorny koncert „W porcie, na kei”, który rozpocznie się o godz. 17. Oprócz ich macierzystych formacji wystąpią m.in. Banana Boat, Dair, Qftry, Ryczące Dwudziestki i Stary Szmugler. Dodatkowo na tym koncercie pojawi się spora reprezentacja folkowców z Norwegii, pod postacią grup Slogmåkane, Groms Plass i Greenland Whalefishers. Wisienką na torcie będzie występ rosyjskiej grupy Lodja.
Niedzielne koncertowanie również rozpocznie się w samo południe. Tym razem piosenki żeglarskie dla dzieci zagra grupa Zejman i Garkumpel. Kolejna atrakcja, to mocny akcent w postaci występu Męskiego Chóru Szantowego „Zawisza Czarny”, który rozpocznie się o godz. 14 i będzie zatytułowany „Samotna fregata”. Wieczorny koncert poprowadzą muzycy grup Perły i Łotry i Mietek Folk. Nazwano go „Na pokładach żaglowców” i rozpocznie się o godz. 17. Oprócz zespołów, z których wywodzą się konferansjerzy, pojawią się na nim m.in.: Atlantyda, EKT Gdynia, Formacja, Sąsiedzi, Trzy Majtki, Grzegorz Tyszkiewicz i Własny Port.
Choć koncerty bez udziału publiczności nie są nigdy tym samym, co festiwalowe występy, formuła ta ma również swoje plusy. Przede wszystkim w bezpieczny sposób, unikając dużych skupisk ludzi, możemy obejrzeć i posłuchać swoich ulubionych wykonawców i poznać nowych, których jeszcze nie słyszeliśmy. Na dodatek, dzięki łączom internetowym, koncerty festiwalowe mogą obejrzeć osoby, które z różnych powodów nie mogłyby dotrzeć do Krakowa w tym konkretnym terminie. Nie bez znaczenia jest też zapewne kwestie finansowe – nie każdego stać na karnety na cały festiwal, zaś występy on-line finansowane są dzięki zbiórce w portalu Zrzutka.pl. Każda, nawet symboliczna kwota, na pewno będzie ważnym wsparciem dla tej inicjatywy.
Rafał Chojnacki
Wokalistka Jacqui McShee to legenda brytyjskiego folku, najbardziej znana ze współpracy z jazz-folk-rockową grupą Pentangle. Jej partnerem muzycznym w tym zespole był przez długie lata gitarzysta John Renbourn. Z zespołem grał też Bert Jansch. Jednak kiedy w lata 90. doszło do rozpadu zespołu, żaden z tych muzyków nie znalazł się w składzie grupy dowodzonej przez Jacqui.
To że udało mi się prowadzić stronę o muzyce folkowej przez 20 lat i nie zająknąć się ani razu o fenomenie, jakim była grupa The Kelly Family, będąca swego czasu kwintesencją pop-folku, to z jednak strony sukces, z drugiej jednak pewne niedopatrzenie. Nadarzyła się okazja, by to naprawić.
Adam Zalewski znany jest przede wszystkim jako basista warszawskiej grupy Strefa Mocnych Wiatrów, wykonującej hard rockowe i heavy metalowe pieśni o pływaniu po morzach i oceanach. Kiedy trafiłem na jego autorską płytę, nie wahałem się długo, choć nie miałem pojęcia czego się spodziewać. Tytuły piosenek mówiły tylko jedno: tym razem nie będzie śpiewania o pływaniu.
Grupa Oreada określa się sama jako zespół folkOFFowy. Oznacza to inspirowaną folklorem muzykę, która właściwie nie trzyma się żadnych narzucanych stylistycznie granic. Jazzowy flow czy miększe, popowe brzmienia — wszystko to podlane folk-rockowym sosem, którego nie powstydziłyby się o wiele bardziej doświadczone kapele. Otwarta formuła zespołu dobrze robi tej muzyce, ponieważ nawet przy kolejnych przesłuchaniach, odkrywa się w niej coś nowego.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén